Paolo Giacometti Phantasiestucke Op 12/Humoresque (CD)

(...) Robert Schumann (1810-1856) is onbetwistbaar een van de grootste exponenten van de 19e-eeuwse romantische pianomuziek. Enkele van de belangrijkste redenen voor dit oordeel liggen niet alleen in de breedte en het belang van zijn oeuvre, maar ook in het ongewoon persoonlijke karakter van zijn muziek, die blijk geeft van een grillig karakter, vol pieken en dalen, emotioneel onbarmhartig, variërend van de wildste exaltatie tot de diepste depressie. Zo is het ook met de Humoreske op. 20, waarvan de titel, niet te verwarren met humor in de huidige nglish betekenis van het woord, verwijst naar de oudere betekenis van humor als emotionele toestand. Het is een meesterwerk, bedoeld als een schoolvoorbeeld van zelfexpressie, niet langer beperkt tot een vaste vorm, en bevrijd van elke vorm van kader. Het resultaat is een onuitputtelijke opeenvolging van emotionele fragmenten. Slechts nu en dan keert een motief terug, als het ware in herinnering, een wegwijzer die even plotseling weer wordt verlaten als hij verscheen toen een nieuwe weg zich opende in de wereld van Schumanns emoties. (...)