Grant Green Idle Moments (UHQ CD)

Bol Partner

Idle Moments van Grant Green is een iconisch jazzalbum, oorspronkelijk uitgebracht in het midden van de jaren zestig en erkend als een van de meest verfijnde en sfeervolle opnames in Green’s oeuvre. Het album verschijnt hier in de UHQ-CD editie, waarbij ‘UHQ’ staat voor Ultra High Quality, een technologie die bekendstaat om zijn uitzonderlijk zuivere geluidsweergave en daarom geliefd is bij liefhebbers die de details van Grant Green’s gitaarspel volledig willen ervaren. Het genre van Idle Moments is jazz, en meer specifiek past het album binnen de post-bop traditie. Wat Idle Moments uniek maakt, is de nadruk op langzame, ruimtelijke composities met een subtiel samenspel tussen de muzikanten. Grant Green’s gitaar wordt omlijst door de lyrische pianospel van Duke Pearson, de sprankelende vibrafoonklanken van Bobby Hutcherson, het warme baswerk van Bob Cranshaw, de ingetogen drums van Al Harewood en de krachtige tenorsaxofoon van Joe Henderson. Deze bezetting zorgt voor een rijke klankkleur en een ontspannen, zwoele sfeer die kenmerkend is voor dit album. Een van de meest in het oog springende stukken op het album is de titeltrack, Idle Moments. Dit bijna vijftien minuten durende stuk ontvouwt zich langzaam en ingetogen, waarbij iedere muzikant zijn rol met grote subtiliteit en cohesie invult. De compositie zet de toon voor het hele album: bedachtzaam, melodieus en met een tijdloos gevoel van rust en diepte. De opbouw van Idle Moments wordt vaak beschouwd als een schoolvoorbeeld van interactieve jazz, waarin de band ruimte laat voor elkaar en het collectieve geluid centraal staat. Naast de titeltrack bevat het album ook Jean De Fleur, een compositie van Grant Green zelf. Dit nummer is energieker en steviger van karakter, met een bluesy ondertoon die contrasteert met de rust van de openingstrack. Het derde prominente nummer is Django, een interpretatie van de compositie van John Lewis, bekend van het Modern Jazz Quartet. Green en zijn band geven hieraan een ingetogen, lome draai, waarbij vooral de gitaarsolo’s en het subtiele spel van Hutcherson op vibrafoon opvallen. Het laatste stuk, Nomad, geschreven door Duke Pearson, sluit aan bij de ingetogen sfeer van het album, maar kent een lichte versnelling in tempo zonder het dromerige karakter te verliezen. Idle Moments onderscheidt zich doordat het niet afhankelijk is van individuele virtuositeit, maar juist de kracht van het collectief benadrukt. Geen van de musici speelt zich nadrukkelijk op de voorgrond; in plaats daarvan ontstaat een subtiele balans, waarbij elke nuance en elke stilte betekenis krijgt. Hierdoor is het album nauwelijks te vangen in losse hoogtepunten: juist de onderling verweven structuur en de coherente sfeer maken het tot een klassieker. Idle Moments behoort tot de hoogtepunten van het Blue Note-label uit die periode, en de UHQ-CD uitgave doet de verfijnde productie van het origineel volledig recht. Dit maakt het album tot een absolute aanrader voor liefhebbers van subtiele, diepgaande jazz die de tijd neemt om te ademen en te bezinken.

Fnac

origineel album - Verschenen op 16/05/2025 - bij DECCA