Grant Green Idle Moments
Beschrijving
Bol
Grant Green’s album Idle Moments, uitgebracht op Blue Note Classic LP, wordt beschouwd als een van de hoogtepunten uit de jazzgitaarcatalogus. Het album belichaamt de klassieke jazzstijl uit het midden van de twintigste eeuw, met een rijke mix van hardbop en subtiele bluesinvloeden. Green werkt op deze plaat samen met gerenommeerde musici als Bobby Hutcherson op vibrafoon, Joe Henderson op tenorsaxofoon, Duke Pearson op piano, Bob Cranshaw op bas en Al Harewood op drums. Deze bezetting zorgt voor een warme, organische en vloeiende klank, waarin alle muzikanten ruimte krijgen om te schitteren zonder dat het groepsgevoel uit het oog wordt verloren. Idle Moments opent met het gelijknamige, bijna vijftien minuten durende titelstuk. Dit nummer, geschreven door pianist Duke Pearson, wordt gekenmerkt door een ontspannen, haast zwevende sfeer waarbij de solo’s uitgebreid de tijd krijgen om zich te ontvouwen. De interactie tussen gitaar, vibrafoon en piano geeft het geheel een bijzonder melancholische toonzetting, terwijl de ritmesectie een constante, soepele basis blijft leggen. Grant Green’s gitaarspel is daarbij elegant, lyrisch en goed gedoseerd. Ondanks de lengte blijft het nummer boeien door de nuances en de serene opbouw, waardoor het als een van de meest memorabele jazzcomposities uit zijn oeuvre wordt gezien. Een ander opmerkelijk stuk op het album is Jean De Fleur, een compositie van Green zelf. Dit nummer heeft een krachtiger, meer uitgesproken swing en biedt ruimte voor virtuoze improvisaties van de bandleden. Green’s solo laat hierin niet alleen zijn technische beheersing horen, maar ook zijn gevoel voor melodische lijnen en ritmische subtiliteit. Het samenspel met saxofonist Joe Henderson en vibrafonist Bobby Hutcherson geeft het nummer extra diepte en kleur. Ten opzichte van het titelnummer werkt Jean De Fleur dynamischer en energiek, wat zorgt voor een aangename afwisseling in sfeer. Django, oorspronkelijk geschreven door John Lewis, is een derde hoogtepunt op het album. Deze interpretatie kenmerkt zich door een ingetogen opbouw en een meditatieve sfeer, waarin de instrumentatie uiterst subtiel wordt opgebouwd. Green weet het oorspronkelijke gevoel van het stuk te behouden, maar geeft er een eigen draai aan door zijn kenmerkende timbre en melodische benadering. Ook hier valt de synergie tussen de muzikanten op: elke solo vloeit moeiteloos over in de volgende, en het collectief blijft steeds op de voorgrond staan. Idle Moments werd uitgebracht in het midden van de jaren zestig en geldt als een pure jazzklassieker. Het album is tijdloos vanwege de balans tussen meeslepende improvisaties, adembenemende melodieën en het samenspel op het hoogste niveau. De composities krijgen alle ruimte om zich te ontwikkelen, wat resulteert in lange maar nooit saaie stukken die hun kracht behouden bij herhaalde beluistering. Grant Green laat met Idle Moments horen waarom hij tot de groten van de jazzgitaar gerekend wordt, terwijl zijn medemusici elk hun stempel drukken op deze uiterst sfeervolle en coherente plaat. Deze Blue Note Classic LP is dan ook niet alleen relevant voor verzamelaars en jazzliefhebbers, maar voor iedereen die kennis wil maken met de pure kracht en poëzie van klassieke jazz. Het samenspel, de composities en de improvisaties vormen samen een muzikaal document dat het genre op zijn best laat horen.
Grant Green’s album Idle Moments, uitgebracht op Blue Note Classic LP, wordt beschouwd als een van de hoogtepunten uit de jazzgitaarcatalogus. Het album belichaamt de klassieke jazzstijl uit het midden van de twintigste eeuw, met een rijke mix van hardbop en subtiele bluesinvloeden. Green werkt op deze plaat samen met gerenommeerde musici als Bobby Hutcherson op vibrafoon, Joe Henderson op tenorsaxofoon, Duke Pearson op piano, Bob Cranshaw op bas en Al Harewood op drums. Deze bezetting zorgt voor een warme, organische en vloeiende klank, waarin alle muzikanten ruimte krijgen om te schitteren zonder dat het groepsgevoel uit het oog wordt verloren. Idle Moments opent met het gelijknamige, bijna vijftien minuten durende titelstuk. Dit nummer, geschreven door pianist Duke Pearson, wordt gekenmerkt door een ontspannen, haast zwevende sfeer waarbij de solo’s uitgebreid de tijd krijgen om zich te ontvouwen. De interactie tussen gitaar, vibrafoon en piano geeft het geheel een bijzonder melancholische toonzetting, terwijl de ritmesectie een constante, soepele basis blijft leggen. Grant Green’s gitaarspel is daarbij elegant, lyrisch en goed gedoseerd. Ondanks de lengte blijft het nummer boeien door de nuances en de serene opbouw, waardoor het als een van de meest memorabele jazzcomposities uit zijn oeuvre wordt gezien. Een ander opmerkelijk stuk op het album is Jean De Fleur, een compositie van Green zelf. Dit nummer heeft een krachtiger, meer uitgesproken swing en biedt ruimte voor virtuoze improvisaties van de bandleden. Green’s solo laat hierin niet alleen zijn technische beheersing horen, maar ook zijn gevoel voor melodische lijnen en ritmische subtiliteit. Het samenspel met saxofonist Joe Henderson en vibrafonist Bobby Hutcherson geeft het nummer extra diepte en kleur. Ten opzichte van het titelnummer werkt Jean De Fleur dynamischer en energiek, wat zorgt voor een aangename afwisseling in sfeer. Django, oorspronkelijk geschreven door John Lewis, is een derde hoogtepunt op het album. Deze interpretatie kenmerkt zich door een ingetogen opbouw en een meditatieve sfeer, waarin de instrumentatie uiterst subtiel wordt opgebouwd. Green weet het oorspronkelijke gevoel van het stuk te behouden, maar geeft er een eigen draai aan door zijn kenmerkende timbre en melodische benadering. Ook hier valt de synergie tussen de muzikanten op: elke solo vloeit moeiteloos over in de volgende, en het collectief blijft steeds op de voorgrond staan. Idle Moments werd uitgebracht in het midden van de jaren zestig en geldt als een pure jazzklassieker. Het album is tijdloos vanwege de balans tussen meeslepende improvisaties, adembenemende melodieën en het samenspel op het hoogste niveau. De composities krijgen alle ruimte om zich te ontwikkelen, wat resulteert in lange maar nooit saaie stukken die hun kracht behouden bij herhaalde beluistering. Grant Green laat met Idle Moments horen waarom hij tot de groten van de jazzgitaar gerekend wordt, terwijl zijn medemusici elk hun stempel drukken op deze uiterst sfeervolle en coherente plaat. Deze Blue Note Classic LP is dan ook niet alleen relevant voor verzamelaars en jazzliefhebbers, maar voor iedereen die kennis wil maken met de pure kracht en poëzie van klassieke jazz. Het samenspel, de composities en de improvisaties vormen samen een muzikaal document dat het genre op zijn best laat horen.
Records on VinylIdle Moments van Grant Green is nieuw in ons assortiment. Check de releasedatum om te kijken of het al leverbaar is.
Fnacorigineel album - Verschenen op 20/08/2021 - bij Universal Music
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: