Aldo Criscuolo & Renato Marcello: 6 Cello Sonatas (CD)
Beschrijving
Bol
Er zijn twee bijna identieke bronnen voor deze verzameling van zes sonates voor cello en basso continuo van de Venetiaanse edelman Benedetto Marcello (1686-1739). De ene is de Londense editie door I. Walsh, en de andere is een Nederlandse editie zonder uitgeversnaam. Het jaar van de Nederlandse uitgave, en naar alle waarschijnlijkheid ook dat van de Engelse, is 1732. Het is merkwaardig dat de Londense editie is gecatalogiseerd als Opus 2 (opera seconda) terwijl de Amsterdamse editie Opus 1 (opera prima) heeft. B. Marcello's Opus 2 wordt in feite meestal geïdentificeerd met zijn beroemdste fluitsonates. Deze verwarring over de opusnummers duidt op een 'illegale' uitgave, zonder toestemming van de componist, een praktijk die in ieder geval uitgever Walsh niet vreemd was. De publicatie van Benedetto Marcello's Zes Sonates voor cello en basso continuo door Walsh, die vooral handelde in 'commerciële' muziek voor amateurspelers, suggereert dat ze inderdaad speciaal gecomponeerd zijn voor niet-professionele uitvoerders, maar de aanwezigheid van de Vierde Sonate in het vijfde jaar syllabus van moderne cellostudies in Italië heeft de hele collectie helaas afgeschilderd met de kwast van didactische muziek, zodat opnames van de set op moderne of historische instrumenten zeldzaam zijn. Ze hebben ook lang in de schaduw gestaan van de ongeveer gelijktijdige en beroemdere sonates voor cello en basso continuo van mede-Venetiaan Antonio Vivaldi. Niettemin nemen B. Marcello's sonates goede melodische aanknopingspunten, vooral in de centrale Largo's van de Derde, Vierde en Zesde Sonate, en Händeliaanse echo's zijn duidelijk te horen in de Eerste. Een erg mooie jig sluit de Vierde Sonate af - het enige voorbeeld van een dans in de collectie. Walsh's Londense editie geeft een basso continuo van alleen klavecimbel aan, en deze opname voldoet daaraan, door de hele begeleiding aan te passen aan het toetsinstrument en melodische passages te elimineren die waarschijnlijk bedoeld zijn voor een tweede cello. De slurs in de partij van de solist worden meer geïnterpreteerd als expressiemarkeringen dan als strijkingen. Tenslotte zijn er instrumentale inleidingen toegevoegd aan de langzame delen, zoals gebruikelijk was in die periode. Aangezien dit een set sonates is die typisch is voor het tijdperk van Les Goûts réunis (verenigde nationale stijlen), heeft Renato Criscuolo diminuties in Italiaanse stijl gecombineerd met een paar versieringen die typerend zijn voor het Franse gambistenrepertoire. Deze mix zou bijzonder vertrouwd hebben geklonken in een Londen dat - hoewel het Italiaans theater genegen was - beide grote Europese scholen omarmde. Overige informatie: - Opgenomen in oktober 2023 in Spello (Perugia), Italië - Tweetalig boekje in het Engels en Italiaans bevat liner notes van de cellist, Renato Criscuolo
Beschrijving
(3)
Er zijn twee bijna identieke bronnen voor deze verzameling van zes sonates voor cello en basso continuo van de Venetiaanse edelman Benedetto Marcello (1686-1739). De ene is de Londense editie door I. Walsh, en de andere is een Nederlandse editie zonder uitgeversnaam. Het jaar van de Nederlandse uitgave, en naar alle waarschijnlijkheid ook dat van de Engelse, is 1732. Het is merkwaardig dat de Londense editie is gecatalogiseerd als Opus 2 (opera seconda) terwijl de Amsterdamse editie Opus 1 (opera prima) heeft. B. Marcello's Opus 2 wordt in feite meestal geïdentificeerd met zijn beroemdste fluitsonates. Deze verwarring over de opusnummers duidt op een 'illegale' uitgave, zonder toestemming van de componist, een praktijk die in ieder geval uitgever Walsh niet vreemd was. De publicatie van Benedetto Marcello's Zes Sonates voor cello en basso continuo door Walsh, die vooral handelde in 'commerciële' muziek voor amateurspelers, suggereert dat ze inderdaad speciaal gecomponeerd zijn voor niet-professionele uitvoerders, maar de aanwezigheid van de Vierde Sonate in het vijfde jaar syllabus van moderne cellostudies in Italië heeft de hele collectie helaas afgeschilderd met de kwast van didactische muziek, zodat opnames van de set op moderne of historische instrumenten zeldzaam zijn. Ze hebben ook lang in de schaduw gestaan van de ongeveer gelijktijdige en beroemdere sonates voor cello en basso continuo van mede-Venetiaan Antonio Vivaldi. Niettemin nemen B. Marcello's sonates goede melodische aanknopingspunten, vooral in de centrale Largo's van de Derde, Vierde en Zesde Sonate, en Händeliaanse echo's zijn duidelijk te horen in de Eerste. Een erg mooie jig sluit de Vierde Sonate af - het enige voorbeeld van een dans in de collectie. Walsh's Londense editie geeft een basso continuo van alleen klavecimbel aan, en deze opname voldoet daaraan, door de hele begeleiding aan te passen aan het toetsinstrument en melodische passages te elimineren die waarschijnlijk bedoeld zijn voor een tweede cello. De slurs in de partij van de solist worden meer geïnterpreteerd als expressiemarkeringen dan als strijkingen. Tenslotte zijn er instrumentale inleidingen toegevoegd aan de langzame delen, zoals gebruikelijk was in die periode. Aangezien dit een set sonates is die typisch is voor het tijdperk van Les Goûts réunis (verenigde nationale stijlen), heeft Renato Criscuolo diminuties in Italiaanse stijl gecombineerd met een paar versieringen die typerend zijn voor het Franse gambistenrepertoire. Deze mix zou bijzonder vertrouwd hebben geklonken in een Londen dat - hoewel het Italiaans theater genegen was - beide grote Europese scholen omarmde. Overige informatie: - Opgenomen in oktober 2023 in Spello (Perugia), Italië - Tweetalig boekje in het Engels en Italiaans bevat liner notes van de cellist, Renato Criscuolo
AmazonAudio-cd, Brilliant Classics (Edel Musica Austria)
FnacAlbum - Verschenen op 16/05/2025 - bij Brilliant
Productspecificaties
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op:
Gerelateerde producten
Naar shop
