Vladimir Jurowski SchnittkE: 3rd Symphony (Super Audio CD)
Beschrijving
Bol
Honderd en elf musici die een grootschalige symfonie vieren. Dat klinkt als Gustav Mahler, Richard Strauss, of Arnold Schönberg. In feite had de componist van deze symfonie, Alfred Schnittke, al in 1981 precies deze componisten (en vele anderen) in gedachten. Terwijl hij zich aanvankelijk spiegelde aan bepaalde stijlen van figuren als Mahler, Mozart, Bach, Stravinsky, Prokofiev en Sjostakovitsj, ontleende hij al snel ook concepten aan 'triviale muziek', folklore, jazz, tango, en vele andere stijlen. Zelf omschreef hij zijn compositietechniek als 'polystylistisch', wat meer was dan een techniek, maar een esthetisch programma: een serieuze poging om de vicieuze cirkel te doorbreken van de zelfvoldane en zelfvoorzienende avant-garde muziek. Alfred Schnittke's Symfonie Nr. 3 getuigt van al dit zoeken, dit 'tussen-zijn'. Het uit vier delen bestaande werk - een Moderato, gevolgd door een Allegro, een lang deel met de aanduiding Allego pesante, en een kortere finale met de aanduiding Adagio - werd geschreven in opdracht van de plechtige opening van het nieuwe Gewandhaus in Leipzig. Hij gebruikte de prestigieuze opdracht van Leipzig als een moment om niet alleen het veelgelaagde historische verleden te confronteren, maar ook de verzwakte huidige stand van zaken, terwijl hij tegelijkertijd veel respect bleef houden voor de verworvenheden van zowel het verleden als het heden. Uitgebracht op SACD door PentaTone, is deze symfonie opgenomen met Vladimir Jurowski als dirigent van het Rundfunk Sinfonieorchester Berlin. Jurowski stelt: 'Hij (Schnittke) was niet de enige in zijn hoedanigheid van 'seismograaf van de culturele nachtmerries van zijn/ons heden''. De inzichtelijke, unieke lezing van de dirigent en zijn samenwerking met een orkest in topvorm hebben ontegenzeggelijk niets minder dan een prachtig eerbetoon aan Schnittke's grootse en ingewikkelde partituur opgeleverd.
Honderd en elf musici die een grootschalige symfonie vieren. Dat klinkt als Gustav Mahler, Richard Strauss, of Arnold Schönberg. In feite had de componist van deze symfonie, Alfred Schnittke, al in 1981 precies deze componisten (en vele anderen) in gedachten. Terwijl hij zich aanvankelijk spiegelde aan bepaalde stijlen van figuren als Mahler, Mozart, Bach, Stravinsky, Prokofiev en Sjostakovitsj, ontleende hij al snel ook concepten aan 'triviale muziek', folklore, jazz, tango, en vele andere stijlen. Zelf omschreef hij zijn compositietechniek als 'polystylistisch', wat meer was dan een techniek, maar een esthetisch programma: een serieuze poging om de vicieuze cirkel te doorbreken van de zelfvoldane en zelfvoorzienende avant-garde muziek. Alfred Schnittke's Symfonie Nr. 3 getuigt van al dit zoeken, dit 'tussen-zijn'. Het uit vier delen bestaande werk - een Moderato, gevolgd door een Allegro, een lang deel met de aanduiding Allego pesante, en een kortere finale met de aanduiding Adagio - werd geschreven in opdracht van de plechtige opening van het nieuwe Gewandhaus in Leipzig. Hij gebruikte de prestigieuze opdracht van Leipzig als een moment om niet alleen het veelgelaagde historische verleden te confronteren, maar ook de verzwakte huidige stand van zaken, terwijl hij tegelijkertijd veel respect bleef houden voor de verworvenheden van zowel het verleden als het heden. Uitgebracht op SACD door PentaTone, is deze symfonie opgenomen met Vladimir Jurowski als dirigent van het Rundfunk Sinfonieorchester Berlin. Jurowski stelt: 'Hij (Schnittke) was niet de enige in zijn hoedanigheid van 'seismograaf van de culturele nachtmerries van zijn/ons heden''. De inzichtelijke, unieke lezing van de dirigent en zijn samenwerking met een orkest in topvorm hebben ontegenzeggelijk niets minder dan een prachtig eerbetoon aan Schnittke's grootse en ingewikkelde partituur opgeleverd.
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: