Sixes and Sevens

Bol Partner

The Scream, het debuutalbum van Siouxsie & the Banshees, werd laat genoeg in het punktijdperk uitgebracht om enige aanspraak te kunnen maken op de titel van het eerste postpunkalbum, met slechts een vleugje 'punk' (één van de meest opvallende nummers uit het begin, "Carcass", komt in gedachten) en genoeg hints naar wat er nog eerder was gekomen, Andy MacKay-achtige saxofoonaccenten - om volkomen nieuw aan te voelen. Om nog maar te zwijgen van de inspanning die producer Steve Lillywhite in het album moet hebben gestoken, zijn eerste volledig gecrediteerde productie bij een groot platenlabel. Siouxsie was duidelijk het middelpunt van de band, met haar unieke zangstijl en teksten, maar de echte ster, zo wisten we al, was John McKay, die het grootste deel van de muziek op het album schreef (en ook singles zoals "Hong Kong Garden"), en een compleet nieuw gitaargeluid creëerde - hard en broos, maar toch melodieus bedwelmend... Het best verwoord door een ietwat verbijsterde Steve Albini jaren later: "... pas nu proberen mensen het te kopiëren, en zelfs nu begrijpt niemand nog hoe die gitarist al die zinloze ruis aan elkaar heeft weten te plakken tot liedjes." McKays invloed leeft voort; veel van de meest invloedrijke gitaristen van de afgelopen veertig jaar noemen hem een belangrijke inspiratiebron - Geordie van Killing Joke, Jim Reid van The Jesus And Mary Chain, The Edge van U2, Thurston Moore, Johnny Marr en zelfs de twee gitaristen - Robert Smith and Magazine van The Cure - John McGeoch - die hem opvolgden in The Banshees. McKays groeiende status als anti-gitaarheld kwam ten einde toen hij en Banshees-drummer Kenny Morris - in conflict met Siouxsie en bassist Steve Severin - de band verlieten vlak na de start van een tournee ter promotie van het tweede album van de groep, Join Hands. Het was een wekelijks schandaal in een muziekblad, later onderwerp van een BBC-documentaire, en Siouxsie's venijn sijpelde door in de tekst van een latere b-kant van de Banshees, "Drop Dead / Celebration". Afgezien van een enkele single op Marc Riley's In Tape-label, bijna tien jaar later, werd er niets meer van McKay vernomen. Het is dan ook een grote verrassing om te horen dat er een stapel uitstekende opnames is gemaakt in de jaren vlak nadat hij The Banshees verliet, die op een paar na door niemand zijn gehoord. Sommige daarvan zijn van drummer Kenny Morris, plus Mick Allen van

Fnac

origineel album - Verschenen op 09/05/2025