Roberto Loreggian Muffat: Componimenti Musicali Per Il Cembalo (1739) (2 CD)

Het oeuvre van Gottlieb Muffat, bijna volledig gewijd aan klavierinstrumenten en vakkundig tussen stile antico en stile moderno, verdient meer gedetailleerde aandacht dan het ooit heeft gekregen. De meeste bronnen met muziek van Muffat zijn ongepubliceerd, met slechts twee verzamelingen die op verzoek van de componist zelf zijn gepubliceerd tijdens zijn jaren in dienst van de keizer in Wenen. Een daarvan is de Componimenti Musicali per il Cembalo (Augsburg, 1739). Deze verzameling bevat 6 Suites en een Ciacona met 38 variaties voor klavecimbel solo. De componist beschrijft deze zeven werken als capricci of galanterie om te worden uitgevoerd in de stile moderno en naar moderne smaak. Hoewel gearrangeerd in de conventionele volgorde van Allemande-Courante-Sarabande-Gigue, voegde Muffat ook verschillende optionele dansen toe, waarmee hij geen gebrek aan innovatie toonde. De eerste delen zijn inleidend van aard, vaak fugatisch van vorm en variërend in stijl en tempo: Ouverture (Suites 1 en 5), Prelude (Suite 2) en Fantaisie (Suites 3, 4 en 6). Het zevende stuk in de collectie, de Ciacona con 38 Variazioni, is een speciaal geval. Zoals Christopher Hogwood suggereert in zijn introductie tot de moderne editie (Orpheus, 2009), zou de Ciacona een ander eerbetoon aan de keizerlijke familie kunnen zijn, omdat het aantal variaties overeenkomt met de leeftijd van het nichtje van Karel VI, Maria Amalia, op 22 oktober 1739. Muffat's interesse in hedendaagse clavecimbelcompositie komt het duidelijkst naar voren in zijn transcriptie en herinterpretatie van werken van George Frideric Händel, gebaseerd op een manuscriptkopie van de Suites des pièces pour le clavecin die hij in zijn bibliotheek bewaarde. Muffat bewerkte de suites uit Händels collectie opnieuw, stelde nieuwe versieringen voor, verdeelde de noten anders over de handen, veranderde de sleutels en soms de notenwaarden, en voegde slurven en cadenzen toe. Vervolgens paste hij alles wat hij had geobserveerd tijdens het herschrijven van Händels suites toe op zijn eigen Componimenti musicali: inclusief een tabel met ornamenten, waarvan de componist vraagt om ze met 'kunst en discretie' te spelen; hij houdt in zijn schrijven rekening met de positie van de handen van de speler op het klavier en vermijdt het gebruik van meerdere sleutels op één regel om verwarring te voorkomen; hij beschrijft de optimale manier om de duim te gebruiken voor accidentalen; en hij geeft de juiste technische interpretatie van trillers en slurven. Bestudering van de Componimenti onthult wat kan worden omschreven als een pedagogische intentie, evenals een duidelijk verlangen om de partituur eenduidig en toegankelijk te maken door middel van zijn inleidende instructies. De collectie heeft in hoge mate bijgedragen aan het vaststellen van een nieuwe standaard voor klaviermuziek in het land van het Weense Rijk. Overige informatie: - Opgenomen in juli 2022 in Baone, Italië - Roberto Loreggian bespeelt een klavecimbel van Patella/Pergolis (1998, naar M. Mietke, 1719) - Boekje in het Engels bevat liner notes van Myriam Guglielmo en een profiel van de artiest