Pieter Wispelwey & Paolo Giacometti Schubert: Arpeggione Sonate/3 Sonatinas Op.13 (CD)

Franz Schubert, geboren in Wenen in 1797 en daar gestorven in 1828, heeft een omvangrijk oeuvre nagelaten. Tijdens zijn leven genoot hij slechts een bescheiden bekendheid, maar een kleine groep toegewijde vrienden en bewonderaars wist zijn composities te waarderen. Veel van zijn werken die vandaag het bekendst zijn, bleven onbekend tot na zijn dood. Dat was het geval met de Sonate in a klein voor piano en arpeggione, gecomponeerd in 1824 voor Vinzenz Schuster, een vriend en gitarist. De arpeggione, met zijn zes snaren, frets, en te bespelen met een strijkstok, was een soort kruising tussen een cello en een gitaar. Hij werd in 1823 ontworpen door de Weense gitaarbouwer Johann Georg Staufer (1778-1853). Pas in 1867 werd de sonate in a-minor herontdekt door de heer George Grove, die ze samen met de partituren van "Rosamunde" aantrof in de bibliotheek van de Weense "Musikverein". Grove was niet bekend met de arpeggione; toen het stuk in 1871 werd gepubliceerd, werden extra versies voor viool en cello bijgeleverd. Schubert componeerde niet veel instrumentale duetten. De "Sonate frs Pianoforte mit Begleitung der Violine" (D majeur) had hij al in 1816 gecomponeerd, waarschijnlijk als gelegenheidswerk. Diabelli publiceerde dit werk postuum in 1836, samen met de twee andere vioolsonates uit datzelfde jaar, als de "Sonatinas" voor viool en piano Opus 137...