Paul Watkins & Huw British Works for Cello and Piano, Volume 3 (CD)
Beschrijving
Bol
De gebroeders Watkins zijn aanbeland bij deel drie van hun overzicht van Britse werken voor cello en piano. Ze hebben al een ware affiniteit met dit repertoire getoond, waarbij Gramophone opmerkte dat '[ze] al deze muziek in hun wezen hebben' Deel 3 concentreert zich op drie werken die geschreven zijn in een korte periode direct na de Tweede Wereldoorlog, door drie componisten van zeer verschillende oriëntatie en persoonlijkheid. Rubbra's Sonate in G klein, op. 60 is diepgaand beïnvloed door polyfone muziek uit de zestiende eeuw. In het eerste deel ontwikkelen de overhangende melodische lijnen van de cello zich in een contrapuntisch web met de piano tot een optimistische climax die verzinkt in serene rust. E.J. Moeran beschouwde de Sonate in A mineur als een van zijn mooiste stukken. Het werk is doordrongen van een donkere intensiteit, vooral in het sombere openingsdeel. Door deze donkere toon heen komen echter energieke dansen, momenten van prachtige lyriek en de volksmuziek van Norfolk en Ierland die zo belangrijk was voor Moeran. In tegenstelling tot de geestigheid en gepolijstheid waar Alan Rawsthorne vaak bekend om staat, brengt zijn Cellosonate een serieuzere muzikale persoonlijkheid naar voren. Als componist die een groot deel van zijn tijd besteedde aan het componeren van film- en toneelmuziek, genoot Rawsthorne van de kans om dit werk van persoonlijke, intieme expressie te schrijven.
De gebroeders Watkins zijn aanbeland bij deel drie van hun overzicht van Britse werken voor cello en piano. Ze hebben al een ware affiniteit met dit repertoire getoond, waarbij Gramophone opmerkte dat '[ze] al deze muziek in hun wezen hebben' Deel 3 concentreert zich op drie werken die geschreven zijn in een korte periode direct na de Tweede Wereldoorlog, door drie componisten van zeer verschillende oriëntatie en persoonlijkheid. Rubbra's Sonate in G klein, op. 60 is diepgaand beïnvloed door polyfone muziek uit de zestiende eeuw. In het eerste deel ontwikkelen de overhangende melodische lijnen van de cello zich in een contrapuntisch web met de piano tot een optimistische climax die verzinkt in serene rust. E.J. Moeran beschouwde de Sonate in A mineur als een van zijn mooiste stukken. Het werk is doordrongen van een donkere intensiteit, vooral in het sombere openingsdeel. Door deze donkere toon heen komen echter energieke dansen, momenten van prachtige lyriek en de volksmuziek van Norfolk en Ierland die zo belangrijk was voor Moeran. In tegenstelling tot de geestigheid en gepolijstheid waar Alan Rawsthorne vaak bekend om staat, brengt zijn Cellosonate een serieuzere muzikale persoonlijkheid naar voren. Als componist die een groot deel van zijn tijd besteedde aan het componeren van film- en toneelmuziek, genoot Rawsthorne van de kans om dit werk van persoonlijke, intieme expressie te schrijven.
Fnacverzamelalbum - Verschenen op 13/10/2014 - bij Chandos