Paolo Ghidoni & Marco Tezza Schumann: Hausmusik, Works For Violin And Piano (CD)
Beschrijving
Bol
De strijd tussen kortstondige inspiratie en de morele eisen van de grote vormen kostte Schumann op den duur een val in de obscuriteit. De Drie Romances Op. 94 zijn geen lyrische bekentenissen, maar eerder Forme-Sonates die in het moment van hun ontstaan in het bewustzijn worden gecomprimeerd. De aard van het sprookje vergezelde de romantiek als een verstrooide, onvoorspelbare, soms boze zus. Märchen, het sprookje, zinspeelt op een dubbele natuur die kenmerkend is voor de Duitse ziel. De geest van het protestantisme bezielt de Märchenbilder op. 113, die wordt gepresenteerd als een essentieel Symfonisch Gedicht in vier beelden. Het Adagio en Allegro op. 70 onthult Schumanns aantrekkingskracht voor de opera. De dialectiek tussen lyriek en heftige actie, de ziel van het muziektheater, wordt hier als een aforisme opgenomen in de korte ruimte van een dramatisch gebaar. De Fünf Stücke im Volkston op. 102 worden gesuggereerd door een nog duidelijker autobiografische inspiratie, en gaan al gebukt onder het gevoel van beginnende waanzin. De Drei Phantasiestücke op. 73 tenslotte, de 'Fantastische Stukken', vatten bijna Schumanns hele oeuvre samen: het zien van de eeuwigheid in een oogwenk kan een zegen van de tijd zijn, of de manifestatie van een manie. Schumann heeft altijd geweten dat het laatste lot hem in zijn muziek was beschoren.
De strijd tussen kortstondige inspiratie en de morele eisen van de grote vormen kostte Schumann op den duur een val in de obscuriteit. De Drie Romances Op. 94 zijn geen lyrische bekentenissen, maar eerder Forme-Sonates die in het moment van hun ontstaan in het bewustzijn worden gecomprimeerd. De aard van het sprookje vergezelde de romantiek als een verstrooide, onvoorspelbare, soms boze zus. Märchen, het sprookje, zinspeelt op een dubbele natuur die kenmerkend is voor de Duitse ziel. De geest van het protestantisme bezielt de Märchenbilder op. 113, die wordt gepresenteerd als een essentieel Symfonisch Gedicht in vier beelden. Het Adagio en Allegro op. 70 onthult Schumanns aantrekkingskracht voor de opera. De dialectiek tussen lyriek en heftige actie, de ziel van het muziektheater, wordt hier als een aforisme opgenomen in de korte ruimte van een dramatisch gebaar. De Fünf Stücke im Volkston op. 102 worden gesuggereerd door een nog duidelijker autobiografische inspiratie, en gaan al gebukt onder het gevoel van beginnende waanzin. De Drei Phantasiestücke op. 73 tenslotte, de 'Fantastische Stukken', vatten bijna Schumanns hele oeuvre samen: het zien van de eeuwigheid in een oogwenk kan een zegen van de tijd zijn, of de manifestatie van een manie. Schumann heeft altijd geweten dat het laatste lot hem in zijn muziek was beschoren.
FnacAlbum - Verschenen op 24/02/2023
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: