Ning Feng Violin Concertos (CD)
Beschrijving
Bol Partner
Ning Feng, 1e prijswinnaar van het Paganini Concours 2006, brengt Paganini's Vioolconcert nr. 1 en Vieuxtemps' Vioolconcert nr. 4 op zijn Stradivari 'MacMillan', 1721. 'Virtuosismo' is zijn tweede opname met OSPA - Orquesta Sinfónica del Principado de Asturias onder leiding van dirigent Rossen Milanov. Het vorige album kreeg uitstekende kritieken, Gramophone: 'Paganini componeerde al zijn werken voor viool en orkest voor eigen gebruik en bewaarde ze in het geheim. Bijgevolg werden de meeste pas na zijn dood gepubliceerd, en sommige pas de laatste decennia. Het eerste van zijn zes vioolconcerten is een virtuoze krachttoer, waaruit niet alleen zijn onovertroffen technische beheersing blijkt, maar ook zijn grote talent voor melodie en drama. Het ademt de geest van Rossini, wiens opera's in die tijd enorm populair waren. Paganini componeerde oorspronkelijk in de toonsoort Es groot, maar stemde zijn viool een halve toon hoger om als het ware in D groot te kunnen spelen en zo ingewikkelde dubbelgrepen te kunnen uitvoeren die in Es onmogelijk zijn, terwijl hij toch een heldere klank uit zijn instrument kon toveren. Mede daarom werd het concerto door tijdgenoten als 'onspeelbaar' bestempeld. Vandaag de dag wordt het werk altijd uitgevoerd inD majeur.Vieuxtemps Vioolconcerto nr. 4Het volgende stuk werd geschreven door de zoon van een wever, amateur violist en vioolbouwer uit het BelgischeVerviers, Henri Vieuxtemps (1820-1882).Als wonderkind genoot hij vanaf zijn zesde een uitstekende carrière als violist, studeerde in Wenen en Parijs (bij Charles de Bériot) en toerde door Europa, Rusland en de Verenigde Staten. Vanaf 1871 was hij een invloedrijk leraar aan het conservatorium van Brussel, waar onder zijn leerlingen Eugène Ysaÿe was. Maar binnen twee jaar, in 1873, veroorzaakte een beroerte kreupelheid in zijn rechterarm, en Vieuxtemps werd gedwongen zich terug te trekken uit het onderwijs. Hij bracht zijn laatste jaren als componist door in een sanatorium in Algerije, waar zijn dochter zich met haar man had gevestigd. Vieuxtemps werd zeer gewaardeerd door tijdgenoten als Berlioz en Paganini, die hij in Londen ontmoette. Toen RobertSchumann hem in 1834 in Leipzig hoorde, beschreef hij het spel van de veertienjarige als magisch en vergeleek hem met Paganini. Dat was tijdens een tournee door Duitsland en Oostenrijk, waarbij Vieuxtemps werd vergezeld door zijn vader. Nadat hij Beethovens Vioolconcert in Wenen had gespeeld, besloot hij daar enige tijd te blijven om compositie te studeren bij Simon Sechter, bij wie Anton Bruckner later contrapunt zou gaan studeren.Na zijn debuut in Londen in 1834 zette Vieuxtemps zijn compositiestudie voort bij Anton Reichain in Parijs, waarvan de vruchten vooral zichtbaar zijn in zijn Eerste Vioolconcert uit 1836 (later gepubliceerd als nr. 2).Het Vierde Vioolconcert in D minor opus31, op deze opname, was Vieuxtemps' eigen favoriete concerto. Hij componeerde het toen hij werkzaam was als hofviolist in Sint Petersburg (1846-1851).
Ning Feng, 1e prijswinnaar van het Paganini Concours 2006, brengt Paganini's Vioolconcert nr. 1 en Vieuxtemps' Vioolconcert nr. 4 op zijn Stradivari 'MacMillan', 1721. 'Virtuosismo' is zijn tweede opname met OSPA - Orquesta Sinfónica del Principado de Asturias onder leiding van dirigent Rossen Milanov. Het vorige album kreeg uitstekende kritieken, Gramophone: 'Paganini componeerde al zijn werken voor viool en orkest voor eigen gebruik en bewaarde ze in het geheim. Bijgevolg werden de meeste pas na zijn dood gepubliceerd, en sommige pas de laatste decennia. Het eerste van zijn zes vioolconcerten is een virtuoze krachttoer, waaruit niet alleen zijn onovertroffen technische beheersing blijkt, maar ook zijn grote talent voor melodie en drama. Het ademt de geest van Rossini, wiens opera's in die tijd enorm populair waren. Paganini componeerde oorspronkelijk in de toonsoort Es groot, maar stemde zijn viool een halve toon hoger om als het ware in D groot te kunnen spelen en zo ingewikkelde dubbelgrepen te kunnen uitvoeren die in Es onmogelijk zijn, terwijl hij toch een heldere klank uit zijn instrument kon toveren. Mede daarom werd het concerto door tijdgenoten als 'onspeelbaar' bestempeld. Vandaag de dag wordt het werk altijd uitgevoerd inD majeur.Vieuxtemps Vioolconcerto nr. 4Het volgende stuk werd geschreven door de zoon van een wever, amateur violist en vioolbouwer uit het BelgischeVerviers, Henri Vieuxtemps (1820-1882).Als wonderkind genoot hij vanaf zijn zesde een uitstekende carrière als violist, studeerde in Wenen en Parijs (bij Charles de Bériot) en toerde door Europa, Rusland en de Verenigde Staten. Vanaf 1871 was hij een invloedrijk leraar aan het conservatorium van Brussel, waar onder zijn leerlingen Eugène Ysaÿe was. Maar binnen twee jaar, in 1873, veroorzaakte een beroerte kreupelheid in zijn rechterarm, en Vieuxtemps werd gedwongen zich terug te trekken uit het onderwijs. Hij bracht zijn laatste jaren als componist door in een sanatorium in Algerije, waar zijn dochter zich met haar man had gevestigd. Vieuxtemps werd zeer gewaardeerd door tijdgenoten als Berlioz en Paganini, die hij in Londen ontmoette. Toen RobertSchumann hem in 1834 in Leipzig hoorde, beschreef hij het spel van de veertienjarige als magisch en vergeleek hem met Paganini. Dat was tijdens een tournee door Duitsland en Oostenrijk, waarbij Vieuxtemps werd vergezeld door zijn vader. Nadat hij Beethovens Vioolconcert in Wenen had gespeeld, besloot hij daar enige tijd te blijven om compositie te studeren bij Simon Sechter, bij wie Anton Bruckner later contrapunt zou gaan studeren.Na zijn debuut in Londen in 1834 zette Vieuxtemps zijn compositiestudie voort bij Anton Reichain in Parijs, waarvan de vruchten vooral zichtbaar zijn in zijn Eerste Vioolconcert uit 1836 (later gepubliceerd als nr. 2).Het Vierde Vioolconcert in D minor opus31, op deze opname, was Vieuxtemps' eigen favoriete concerto. Hij componeerde het toen hij werkzaam was als hofviolist in Sint Petersburg (1846-1851).
BolDe viool was Edward Elgars eigen instrument en zijn Vioolconcert is bijna een persoonlijke bekentenis: het was 'te emotioneel', gaf Elgar toe, daaraan toevoegend dat hij er desondanks van hield. De solopartij is een van de meest uitputtende in het repertoire - een waar compendium van bravoure viool technieken. In een interview plaatste Fritz Kreisler, aan wie het Vioolconcerto is opgedragen, Elgar naast Beethoven en Brahms. Elgar nam de uitdaging aan: zijn Vioolconcert combineert de zangkwaliteit van Beethoven met de symfonische dramatiek van Brahms.De in Londen geboren Gerald Finzi was in veel opzichten Engelser dan Elgar en zijn leraar Ralph Vaughan Williams. Dat blijkt uit zijn Vioolconcert, een goed bewaard geheim uit 1927, dat pas in 1999 voor het eerst na de première werd uitgevoerd. Het werk duurt twintig minuten: een zes minuten durend allegro, een voortreffelijk centraal tien minuten durend molto sereno, en eindigend met een vier minuten durend hoornpijper rondo. Het is moeilijk te begrijpen waarom Finzi ontevreden was met zijn twee snelle delen. Het eerste combineert schoonheid met energie. Door zijn pure romantische schoonheid is het molto sereno een van t slangstukken waar de nekharen van overeind gaan staan.uit de liner notes van Clemens Romijn
Fnacverzamelalbum - Verschenen op 02/10/2019 - bij Channel Classics
Productspecificaties
Merk | Channel Classics |
---|---|
EAN |
|
Maat |
|
MPN |
|
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: