Moderniteit in een behoudende omgeving

Een terugblik op de Delftsche Afdeeling Bouwkunde aan de Technische Hoogeschool in de jaren dertig onthult een complex beeld. Hoewel vaak gesproken wordt van een sombere periode waarin het conservatisme van de Delftse School het vooruitgangsdenken zou hebben onderdrukt, ligt de waarheid genuanceerder. Een enthousiaste groep studenten, die later bekend zou worden als De Groep, bracht de architectuurdiscussie op gang. Hierbij waren niet alleen Granpré Moliere, die later als leider van de Delftse School werd beschouwd, betrokken, maar ook invloedrijke figuren uit de 'nieuwe architectuur', zoals Gropius, Breuer, Le Corbusier, Lurçat, Duiker, Rietveld, Oud en Van Eesteren.

Onderzoeksresultaten

Bij het onderzoek van Jan Molema en Suzy Leemans kwamen talrijke details van deze opmerkelijke geschiedenis naar voren. Het geproduceerde materiaal bleek zo rijk en interessant dat er besloten werd om deze bevindingen te bundelen in een omvangrijk naslagwerk. De publicatie richt zich niet alleen op het leven en werk van één man, Jan Horatius Albarda, maar ook op de strijd die hij en zijn medestudenten voerden. Deze strijd was gericht op het verkrijgen van het recht op moderniteit, vooral binnen architectuur en stedenbouw. De studenten streefden naar meer kennis en nieuwe opvattingen buiten de traditionele Delftse leer.

Jan Horatius Albarda

In het boek "Moderniteit in een behoudende omgeving: Jan Albarda en De Groep van Delft" staat het leven van ir. Jan Horatius Albarda centraal. Albarda’s leven, dat bijna de gehele twintigste eeuw beslaat, viel samen met een tumultueuze periode in Nederland, gekenmerkt door twee wereldoorlogen en een economische crisis. Na zijn afstuderen in Delft werkte hij van januari 1938 tot midden 1942 bij J.J.P. Oud als architect, grafisch ontwerper en leraar.

Inspiraties en Idealismen

Albarda was al tijdens zijn studie actief in de socialistische beweging en werd door zijn vrouw geïntroduceerd in etherische stromingen, waaronder de theosofische beweging. Hij was niet alleen een gepassioneerde architect en ontwerper, maar ook een man die door de oorlog was getekend. Zijn idealen omvatten een wereld zonder armoede, bewustzijn van de eindigheid van energiebronnen en zorgen om de vervuiling van de aarde. Dit blijkt uit zijn belangstelling voor en experimenten met schone energie.

Dit boek is niet alleen een biografie, maar ook een document dat de strijd om moderniteit en progressieve ideeën in de architectuur vastlegt, en biedt een waardevolle inkijk in de uitdagingen en idealen van een generatie studenten die de fundamenten legden voor een nieuwe toekomst in de architectuur.