Mel Brown Chicken Fat (LP)
Beschrijving
Bol Partner
Chicken Fat van Mel Brown is een unieke plaat die uitkwam als LP in 1967. Het album markeert Brown’s debuut op het fameuze Impulse! label en geldt als een opvallende mengeling van genres. De muziek beweegt zich moeiteloos tussen blues, soul jazz, jazz-funk en moderne elektrische blues, waarmee het een bijzonder geluid neerzet dat bijna nergens anders in het Impulse!-catalogus te vinden is. Het album valt het duidelijkst onder het genre soul jazz en blues-funk, met sterke jazz-invloeden en een elektrische benadering van de blues. Mel Brown staat bekend om zijn schone, expressieve gitaarspel, een stijl die hij ontwikkelde als bandlid van onder andere John Lee Hooker en T-Bone Walker. Op Chicken Fat is zijn gitaar een instrument vol energie, die zich uitstekend mengt met de swingende orgelpartijen van Gerald Wiggins. Deze samenwerking levert een levendig en soms rauw geluid op dat het album een eigen karakter geeft. Daarbij is het geheel doordrenkt van een groovy atmosfeer, die het toegankelijk maakt voor niet alleen jazzliefhebbers maar ook voor fans van blues en funk. De opener en titeltrack, Chicken Fat, zet direct de toon met een rauwe en funky sfeer die perfect past bij de albumnaam. De interactie tussen Brown en gitarist Herb Ellis is hier indrukwekkend: hun speelstijl wisselt tussen vloeiende solo’s, bluesy accenten en soulvolle riffjes. Dit nummer is een regelrechte aanrader voor wie de blues en de funk wil horen samenkomen in een spontane, improviserende setting. Een ander hoogtepunt is Greasy Spoon, een nummer waarin de groove centraal staat. Het wordt gedragen door een krachtige, afdaling in de baslijn die de track impuls geeft. Mel Brown laat hier zijn gitaar stralen met scherpe akkoorden en inventieve licks, terwijl het ritmische samenspel met drummer Paul Humphrey het nummer een pulserende energie geeft. Greasy Spoon is exemplarisch voor het album: energiek, tegelijk strak en soepel, en altijd funky. I’m Goin’ To Jackson mag ook niet onvernoemd blijven. Dit nummer heeft een meer weemoedig, simmerend karakter, waarmee het een mooi contrast biedt met de soms wilde blues-funk van de rest van de plaat. Brown’s gitaarwerk is hier bescheiden en gevoelig, en onderstreept opnieuw zijn veelzijdigheid. De hele LP, onder de naam Chicken Fat uitgebracht, toont Mel Brown als een musicus die moeiteloos genres overbrugt en een eigen geluid weet te realiseren. De plaat voelt als een energieke jamsessie waar instrumenten als gitaar, orgel en bas elkaar uitdagen en versterken in een mix van improvisatie en ritmische precisie. De opname is doordrenkt van het tijdloze, analoge geluid, waardoor het album ook vandaag nog relevant klinkt. Het is een aanrader voor wie houdt van soul jazz en blues, maar ook een must voor wie het avontuurlijke randje van de jazz-funk wil leren kennen.
Chicken Fat van Mel Brown is een unieke plaat die uitkwam als LP in 1967. Het album markeert Brown’s debuut op het fameuze Impulse! label en geldt als een opvallende mengeling van genres. De muziek beweegt zich moeiteloos tussen blues, soul jazz, jazz-funk en moderne elektrische blues, waarmee het een bijzonder geluid neerzet dat bijna nergens anders in het Impulse!-catalogus te vinden is. Het album valt het duidelijkst onder het genre soul jazz en blues-funk, met sterke jazz-invloeden en een elektrische benadering van de blues. Mel Brown staat bekend om zijn schone, expressieve gitaarspel, een stijl die hij ontwikkelde als bandlid van onder andere John Lee Hooker en T-Bone Walker. Op Chicken Fat is zijn gitaar een instrument vol energie, die zich uitstekend mengt met de swingende orgelpartijen van Gerald Wiggins. Deze samenwerking levert een levendig en soms rauw geluid op dat het album een eigen karakter geeft. Daarbij is het geheel doordrenkt van een groovy atmosfeer, die het toegankelijk maakt voor niet alleen jazzliefhebbers maar ook voor fans van blues en funk. De opener en titeltrack, Chicken Fat, zet direct de toon met een rauwe en funky sfeer die perfect past bij de albumnaam. De interactie tussen Brown en gitarist Herb Ellis is hier indrukwekkend: hun speelstijl wisselt tussen vloeiende solo’s, bluesy accenten en soulvolle riffjes. Dit nummer is een regelrechte aanrader voor wie de blues en de funk wil horen samenkomen in een spontane, improviserende setting. Een ander hoogtepunt is Greasy Spoon, een nummer waarin de groove centraal staat. Het wordt gedragen door een krachtige, afdaling in de baslijn die de track impuls geeft. Mel Brown laat hier zijn gitaar stralen met scherpe akkoorden en inventieve licks, terwijl het ritmische samenspel met drummer Paul Humphrey het nummer een pulserende energie geeft. Greasy Spoon is exemplarisch voor het album: energiek, tegelijk strak en soepel, en altijd funky. I’m Goin’ To Jackson mag ook niet onvernoemd blijven. Dit nummer heeft een meer weemoedig, simmerend karakter, waarmee het een mooi contrast biedt met de soms wilde blues-funk van de rest van de plaat. Brown’s gitaarwerk is hier bescheiden en gevoelig, en onderstreept opnieuw zijn veelzijdigheid. De hele LP, onder de naam Chicken Fat uitgebracht, toont Mel Brown als een musicus die moeiteloos genres overbrugt en een eigen geluid weet te realiseren. De plaat voelt als een energieke jamsessie waar instrumenten als gitaar, orgel en bas elkaar uitdagen en versterken in een mix van improvisatie en ritmische precisie. De opname is doordrenkt van het tijdloze, analoge geluid, waardoor het album ook vandaag nog relevant klinkt. Het is een aanrader voor wie houdt van soul jazz en blues, maar ook een must voor wie het avontuurlijke randje van de jazz-funk wil leren kennen.
Records on VinylChicken Fat van Brown, Mel is nieuw in ons assortiment. Check de releasedatum om te kijken of het al leverbaar is.
Fnacorigineel album - Verschenen op 13/01/2023 - bij Verve
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: