Mamaleek Vida Blue (LP)
Beschrijving
Bol Partner
Mamaleek’s album Vida Blue, uitgebracht als LP op gekleurd vinyl, is een muzikaal experiment dat het begrip genre volledig uitrekt. Officieel staat de band bekend om haar wortels in de black metal, maar Vida Blue laat die traditie grotendeels los en mengt avant-garde met jazz, blues, progressieve rock, psychedelica, hiphop en soul. Op dit negende studioalbum blijft Mamaleek onvoorspelbaar en compromisloos en zoeken de broers, na het verlies van bandlid Eric Livingston, het terrein op van rouw en herinnering. Dat maken ze voelbaar in zowel de muziek als de opbouw van de plaat, die is opgedragen aan zowel het overlijden van hun bandgenoot als aan het nalatenschap van de legendarische honkbalwerper en naamgever Vida Blue. De sfeer van het album is gelaagd en eclectisch, variërend van bluesy noir tot opzwepende jazzrock en gefragmenteerde elektronische passages. De productie maakt intensief gebruik van baslijnen, die onderbroken worden door uitbarstingen van blaasinstrumenten en onverwachte muzikale wendingen. Mamaleek schuwt geen afwisseling: van kroegachtige rockriffs tot bezwerende, vervormde vocalen en af en toe een chaotisch vleugje experiment dat nergens te lang blijft hangen. Dit alles samen resulteert in een luisterervaring die vervreemdend en intrigerend is, maar altijd emotioneel geladen. Uit het rijke aanbod aan tracks springen onder andere Tegucigalpa, dat het album opent en meteen de toon zet met een combinatie van jazzinvloeden en gruizige gitaren. Ancient Souls, No Longer Sorrowful is een track die meerdere muzikale richtingen verkent binnen één stuk; het begint met oriëntaalse invloeden, ontwikkelt zich naar een funky en elektronische sfeer om uiteindelijk uit te monden in surfrock en glitchy details. Een andere opvallende track is Black Pudding Served at the Horn of the Altar, die slinks door kwaadaardige blues kruipt om vervolgens onverwacht uit te barsten in doowop-elementen. Vida Blue is uitgebracht in het jaar 2024. Het album laat zich samenvatten als een compromisloos, genre-overschrijdend werkstuk dat zowel de luisteraar uitdaagt als emotioneel raakt. De combinatie van experimentele drang, rouwdossier en een ongekende muzikale vrijheid maakt Vida Blue tot een album dat ver buiten gebaande paden treedt en geschikt is voor een avontuurlijk ingestelde luisteraar.
Mamaleek’s album Vida Blue, uitgebracht als LP op gekleurd vinyl, is een muzikaal experiment dat het begrip genre volledig uitrekt. Officieel staat de band bekend om haar wortels in de black metal, maar Vida Blue laat die traditie grotendeels los en mengt avant-garde met jazz, blues, progressieve rock, psychedelica, hiphop en soul. Op dit negende studioalbum blijft Mamaleek onvoorspelbaar en compromisloos en zoeken de broers, na het verlies van bandlid Eric Livingston, het terrein op van rouw en herinnering. Dat maken ze voelbaar in zowel de muziek als de opbouw van de plaat, die is opgedragen aan zowel het overlijden van hun bandgenoot als aan het nalatenschap van de legendarische honkbalwerper en naamgever Vida Blue. De sfeer van het album is gelaagd en eclectisch, variërend van bluesy noir tot opzwepende jazzrock en gefragmenteerde elektronische passages. De productie maakt intensief gebruik van baslijnen, die onderbroken worden door uitbarstingen van blaasinstrumenten en onverwachte muzikale wendingen. Mamaleek schuwt geen afwisseling: van kroegachtige rockriffs tot bezwerende, vervormde vocalen en af en toe een chaotisch vleugje experiment dat nergens te lang blijft hangen. Dit alles samen resulteert in een luisterervaring die vervreemdend en intrigerend is, maar altijd emotioneel geladen. Uit het rijke aanbod aan tracks springen onder andere Tegucigalpa, dat het album opent en meteen de toon zet met een combinatie van jazzinvloeden en gruizige gitaren. Ancient Souls, No Longer Sorrowful is een track die meerdere muzikale richtingen verkent binnen één stuk; het begint met oriëntaalse invloeden, ontwikkelt zich naar een funky en elektronische sfeer om uiteindelijk uit te monden in surfrock en glitchy details. Een andere opvallende track is Black Pudding Served at the Horn of the Altar, die slinks door kwaadaardige blues kruipt om vervolgens onverwacht uit te barsten in doowop-elementen. Vida Blue is uitgebracht in het jaar 2024. Het album laat zich samenvatten als een compromisloos, genre-overschrijdend werkstuk dat zowel de luisteraar uitdaagt als emotioneel raakt. De combinatie van experimentele drang, rouwdossier en een ongekende muzikale vrijheid maakt Vida Blue tot een album dat ver buiten gebaande paden treedt en geschikt is voor een avontuurlijk ingestelde luisteraar.
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: