Les Filles De Illighadad (LP)
Beschrijving
Bol Partner
Les Filles de Illighadad is het debuutalbum van het gelijknamige ensemble afkomstig uit Illighadad, een afgelegen dorp in Niger. De band bestaat uit Fatou Seidi Ghali, Alamnou Akrouni en enkele verwanten. Dit album is uitgebracht als lp en geldt als een sleutelmoment voor de wereldwijde waardering van de zogeheten Tuareg blues. Het werk staat bekend om de synthese van traditionele, door vrouwen gedreven tende-ritmes en het rijke, melodische gitaarspel, iets wat eerder exclusief was voor mannelijke muzikanten binnen de Tuareg- cultuur. Het genre van het album valt te omschrijven als een kruising tussen traditionele Nigerijnse muziek, folk en de karakteristieke 'desert blues'. Er klinken trance-achtige percussiepatronen en polyfone zang, maar ook verstilde, akoestische gitaarsessies die zich afwisselen met hypnotiserende, ritmische samenzang en handgeklap. De productie benadrukt de akoestische kwaliteiten van de instrumenten en de intieme sfeer van het samenspel: het luisteren voelt soms als het bijwonen van een dorpse ceremonie waarin de scheidslijn tussen artiest en publiek verdwijnt. Het album kreeg opvallend veel lof vanwege het baanbrekende karakter: Fatou Seidi Ghali is een van de eerste vrouwelijke Tuareg-gitaristen, waarmee zij gestalte geeft aan de thema’s van vrouwelijke empowerment en gelijkheid die in de muziek doorklinken. De teksten zijn vaak poëtisch en behandelen onderwerpen als het dagelijks leven, liefde en de positie van vrouwen in de samenleving van Niger. De gemeenschappelijke geest en het rituele karakter van het album vormen een ode aan culturele tradities, maar tegelijkertijd een subtiele sociaal-maatschappelijke daad. Twee opvallende tracks op het album zijn 'Achibaba' en 'Tende'. 'Achibaba' staat bekend om zijn verstilde, repetitieve gitaarlijnen en zachte samenzang die uitmondt in een contemplatieve sfeer. 'Tende', het langste nummer op de lp, valt op door het tribale drumschema met de kenmerkende tende, waarop vrouwen zich in een kring verzamelen voor zang, dans en ritueel handgeklap. Een andere noemenswaardige track is 'Inigradan', waarop het gezamenlijke koor en de percussie de verbondenheid binnen de gemeenschap belichamen. Dit lp-album is uitgebracht in 2016 en wordt beschouwd als een mijlpaal binnen de moderne Afrikaanse muziek, niet alleen vanwege het muzikale vakmanschap, maar ook door de krachtige sociale boodschap die het uitdraagt. Les Filles de Illighadad hebben met deze plaat een unieke positie verworven in de hedendaagse wereldmuziek en inspireren sindsdien wereldwijd andere muzikanten en luisteraars.
Les Filles de Illighadad is het debuutalbum van het gelijknamige ensemble afkomstig uit Illighadad, een afgelegen dorp in Niger. De band bestaat uit Fatou Seidi Ghali, Alamnou Akrouni en enkele verwanten. Dit album is uitgebracht als lp en geldt als een sleutelmoment voor de wereldwijde waardering van de zogeheten Tuareg blues. Het werk staat bekend om de synthese van traditionele, door vrouwen gedreven tende-ritmes en het rijke, melodische gitaarspel, iets wat eerder exclusief was voor mannelijke muzikanten binnen de Tuareg- cultuur. Het genre van het album valt te omschrijven als een kruising tussen traditionele Nigerijnse muziek, folk en de karakteristieke 'desert blues'. Er klinken trance-achtige percussiepatronen en polyfone zang, maar ook verstilde, akoestische gitaarsessies die zich afwisselen met hypnotiserende, ritmische samenzang en handgeklap. De productie benadrukt de akoestische kwaliteiten van de instrumenten en de intieme sfeer van het samenspel: het luisteren voelt soms als het bijwonen van een dorpse ceremonie waarin de scheidslijn tussen artiest en publiek verdwijnt. Het album kreeg opvallend veel lof vanwege het baanbrekende karakter: Fatou Seidi Ghali is een van de eerste vrouwelijke Tuareg-gitaristen, waarmee zij gestalte geeft aan de thema’s van vrouwelijke empowerment en gelijkheid die in de muziek doorklinken. De teksten zijn vaak poëtisch en behandelen onderwerpen als het dagelijks leven, liefde en de positie van vrouwen in de samenleving van Niger. De gemeenschappelijke geest en het rituele karakter van het album vormen een ode aan culturele tradities, maar tegelijkertijd een subtiele sociaal-maatschappelijke daad. Twee opvallende tracks op het album zijn 'Achibaba' en 'Tende'. 'Achibaba' staat bekend om zijn verstilde, repetitieve gitaarlijnen en zachte samenzang die uitmondt in een contemplatieve sfeer. 'Tende', het langste nummer op de lp, valt op door het tribale drumschema met de kenmerkende tende, waarop vrouwen zich in een kring verzamelen voor zang, dans en ritueel handgeklap. Een andere noemenswaardige track is 'Inigradan', waarop het gezamenlijke koor en de percussie de verbondenheid binnen de gemeenschap belichamen. Dit lp-album is uitgebracht in 2016 en wordt beschouwd als een mijlpaal binnen de moderne Afrikaanse muziek, niet alleen vanwege het muzikale vakmanschap, maar ook door de krachtige sociale boodschap die het uitdraagt. Les Filles de Illighadad hebben met deze plaat een unieke positie verworven in de hedendaagse wereldmuziek en inspireren sindsdien wereldwijd andere muzikanten en luisteraars.
AmazonLp, Sahel Sounds / Cargo
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: