Jone Martínez, La Spagna Baroque Orchestra & Alejandro Marías Abel: Between Two Worlds (CD)
Beschrijving
Bol Partner
Er zijn veel redenen om Carl Friedrich Abel (1723-1787) te beschouwen als een van de meest unieke musici uit de geschiedenis. Hij was een gambist, een bespeler van een instrument dat lang werd geassocieerd met een aristocratie die toen op het hoogtepunt van haar decadentie was. Maar vandaag de dag zou hij worden bestempeld als 'avantgarde' als iemand die de nieuwste muziekstijlen en zelfs genres omarmde en een sleutelrol speelde in de ontwikkeling van de symfonie. Dit album opent met de Symfonie in C uit zijn Opus 10 set van zes symfonieën. Met een bezetting van twee hobo's, twee hoorns, twee violen, altviool en basso heeft de partituur alle kenmerken van de symfonische muziek uit die tijd. Abels enige vocale werk is de aria 'Frena le belle' die hij bijdroeg aan de pastiche opera Sifare. De muziek is zo inspirerend dat het jammer is dat Abel geen grotere bekendheid heeft gekregen in het vocale repertoire. Abels bijgewerkte catalogus (AbelWV, uitg. Günter von Zadow, 2023) bevat 420 werken, waarvan 29 concerti voor solo-instrumenten. Deze volgen het typische patroon, met drie delen (eerste en derde snel gespeeld in de thuissleutel, het tweede langzamer in een aparte, zij het verwante toonsoort) beginnend en eindigend in orkestrale ritornella's, die ook tussen elke solo worden geplaatst. Desondanks heeft het Fluitconcert in E een heel bijzondere structuur, bestaande uit drie delen in mineur. De altvioolsectie werd gereconstrueerd door Wolfgang Kostujak. Het Klavecimbelconcert in D Güntersberg, 2022) komt uit een manuscript van twee onbekende kopiisten. Deze partituur, met een Italiaanse titel zonder verwijzing naar de pianoforte, suggereert dat het werd gecomponeerd toen Abel nog in Duitsland was. Van de vele concerti die Abel zelf als solo-gambist uitvoerde tijdens zijn leven in Londen, is er tragisch genoeg geen enkele bewaard gebleven. De twee op dit album (Güntersberg) verdienen daarom enige uitleg. Het Concerto in A is afkomstig uit een onvoltooid manuscript van een onbekende kopiist, zonder vermelding van de componist, maar een uitgebreide analyse van de muziek heeft Thomas Fritzsch ertoe gebracht het aan Abel toe te schrijven. Kostujak heeft de partijen voor eerste en tweede violen, altviool en een paar passages voor basso gereconstrueerd. Het Concerto in G is niets anders dan het Celloconcert in Bes, op zijn beurt hetzelfde als het Fluitconcert in C. Dergelijke herbewerkingen van werken zijn niet uitzonderlijk in Abels catalogus, en een gedetailleerde analyse levert voldoende bewijs dat dit in de oorspronkelijke versie bedoeld was voor viola da gamba.
Er zijn veel redenen om Carl Friedrich Abel (1723-1787) te beschouwen als een van de meest unieke musici uit de geschiedenis. Hij was een gambist, een bespeler van een instrument dat lang werd geassocieerd met een aristocratie die toen op het hoogtepunt van haar decadentie was. Maar vandaag de dag zou hij worden bestempeld als 'avantgarde' als iemand die de nieuwste muziekstijlen en zelfs genres omarmde en een sleutelrol speelde in de ontwikkeling van de symfonie. Dit album opent met de Symfonie in C uit zijn Opus 10 set van zes symfonieën. Met een bezetting van twee hobo's, twee hoorns, twee violen, altviool en basso heeft de partituur alle kenmerken van de symfonische muziek uit die tijd. Abels enige vocale werk is de aria 'Frena le belle' die hij bijdroeg aan de pastiche opera Sifare. De muziek is zo inspirerend dat het jammer is dat Abel geen grotere bekendheid heeft gekregen in het vocale repertoire. Abels bijgewerkte catalogus (AbelWV, uitg. Günter von Zadow, 2023) bevat 420 werken, waarvan 29 concerti voor solo-instrumenten. Deze volgen het typische patroon, met drie delen (eerste en derde snel gespeeld in de thuissleutel, het tweede langzamer in een aparte, zij het verwante toonsoort) beginnend en eindigend in orkestrale ritornella's, die ook tussen elke solo worden geplaatst. Desondanks heeft het Fluitconcert in E een heel bijzondere structuur, bestaande uit drie delen in mineur. De altvioolsectie werd gereconstrueerd door Wolfgang Kostujak. Het Klavecimbelconcert in D Güntersberg, 2022) komt uit een manuscript van twee onbekende kopiisten. Deze partituur, met een Italiaanse titel zonder verwijzing naar de pianoforte, suggereert dat het werd gecomponeerd toen Abel nog in Duitsland was. Van de vele concerti die Abel zelf als solo-gambist uitvoerde tijdens zijn leven in Londen, is er tragisch genoeg geen enkele bewaard gebleven. De twee op dit album (Güntersberg) verdienen daarom enige uitleg. Het Concerto in A is afkomstig uit een onvoltooid manuscript van een onbekende kopiist, zonder vermelding van de componist, maar een uitgebreide analyse van de muziek heeft Thomas Fritzsch ertoe gebracht het aan Abel toe te schrijven. Kostujak heeft de partijen voor eerste en tweede violen, altviool en een paar passages voor basso gereconstrueerd. Het Concerto in G is niets anders dan het Celloconcert in Bes, op zijn beurt hetzelfde als het Fluitconcert in C. Dergelijke herbewerkingen van werken zijn niet uitzonderlijk in Abels catalogus, en een gedetailleerde analyse levert voldoende bewijs dat dit in de oorspronkelijke versie bedoeld was voor viola da gamba.
FnacAlbum - Verschenen op 11/10/2024