John Mayall & The Bluesbreakers A Hard Road (CD)
Beschrijving
Bol
John Mayall & The Bluesbreakers - A Hard Road is een studioalbum dat behoort tot het genre blues rock. De CD werd uitgebracht in 1967 en markeert een cruciaal moment in de ontwikkeling van de Britse bluesscene. Na het vertrek van Eric Clapton wist John Mayall opnieuw de aandacht te trekken door de jonge gitarist Peter Green in de band op te nemen, destijds een opkomend talent dat later beroemd werd met Fleetwood Mac. Op muzikaal vlak laat het album een duidelijk samenspel horen tussen blues, rhythm-and-blues, en rockinvloeden. De sound van Peter Green vormt het kloppend hart van veel nummers, waarbij zijn gitaarspel bekendstaat om zijn sobere, melancholieke toon en zijn vloeiende, expressieve solo’s. John Mayall zelf is te horen op zang, orgel en piano, terwijl de solide ritmesectie bestaat uit John McVie op bas en Aynsley Dunbar op drums. De plaat bevat daarnaast bij diverse tracks bijdragen van een hornsectie, wat het geluid verder verrijkt. Het album A Hard Road wordt vaak geprezen vanwege de emotionele intensiteit en de authentieke, bijna eerlijke benadering van de blues. Waar Eric Clapton eerder voor een krachtig en energiek geluid zorgde, brengt Peter Green een meer introspectieve sfeer in de muziek. Dit is bijvoorbeeld te horen op de titeltrack 'A Hard Road', waarin het thema van de worstelende muzikant centraal staat. Op 'The Supernatural' creëert Green met zijn gitaar een haast spirituele, zwevende sfeer waarmee hij de grenzen van traditionele blues opzoekt. Een derde kenmerkend nummer is 'You Don’t Love Me', waarop Green niet alleen de gitaarpartijen, maar ook de zang voor zijn rekening neemt. De CD bevat veertien nummers en heeft een speelduur van ongeveer 36 minuten. Elke song laat een facet van de veelzijdigheid van de band horen: van introspectieve blues tot opzwepende en ritmische stukken. Het samenspel tussen Mayall en zijn muzikanten wordt door critici beschouwd als een hoogtepunt in het Britse bluesrockgenre. A Hard Road bereikte een opvallende positie in de Britse albumlijsten en geldt als een voorbeeld van het vermogen van John Mayall om met wisselende bandleden toch een consistente kwaliteit te leveren binnen zijn interpratie van de blues. De visuele presentatie van het album draagt hieraan bij, met een hoesontwerp door John Mayall zelf dat de persoonlijke en artistieke benadering van de plaat onderstreept. De CD blijft tot op heden een invloedrijke uitgave die laat horen hoe de Britse blues in de jaren zestig op eigenzinnige wijze werd vormgegeven. Dit album markeert voor vele liefhebbers en muzikanten niet alleen een overgang in de bezetting van de Bluesbreakers, maar ook een artistieke groei in de richting van een meer gedurfde en originele bluessound.
John Mayall & The Bluesbreakers - A Hard Road is een studioalbum dat behoort tot het genre blues rock. De CD werd uitgebracht in 1967 en markeert een cruciaal moment in de ontwikkeling van de Britse bluesscene. Na het vertrek van Eric Clapton wist John Mayall opnieuw de aandacht te trekken door de jonge gitarist Peter Green in de band op te nemen, destijds een opkomend talent dat later beroemd werd met Fleetwood Mac. Op muzikaal vlak laat het album een duidelijk samenspel horen tussen blues, rhythm-and-blues, en rockinvloeden. De sound van Peter Green vormt het kloppend hart van veel nummers, waarbij zijn gitaarspel bekendstaat om zijn sobere, melancholieke toon en zijn vloeiende, expressieve solo’s. John Mayall zelf is te horen op zang, orgel en piano, terwijl de solide ritmesectie bestaat uit John McVie op bas en Aynsley Dunbar op drums. De plaat bevat daarnaast bij diverse tracks bijdragen van een hornsectie, wat het geluid verder verrijkt. Het album A Hard Road wordt vaak geprezen vanwege de emotionele intensiteit en de authentieke, bijna eerlijke benadering van de blues. Waar Eric Clapton eerder voor een krachtig en energiek geluid zorgde, brengt Peter Green een meer introspectieve sfeer in de muziek. Dit is bijvoorbeeld te horen op de titeltrack 'A Hard Road', waarin het thema van de worstelende muzikant centraal staat. Op 'The Supernatural' creëert Green met zijn gitaar een haast spirituele, zwevende sfeer waarmee hij de grenzen van traditionele blues opzoekt. Een derde kenmerkend nummer is 'You Don’t Love Me', waarop Green niet alleen de gitaarpartijen, maar ook de zang voor zijn rekening neemt. De CD bevat veertien nummers en heeft een speelduur van ongeveer 36 minuten. Elke song laat een facet van de veelzijdigheid van de band horen: van introspectieve blues tot opzwepende en ritmische stukken. Het samenspel tussen Mayall en zijn muzikanten wordt door critici beschouwd als een hoogtepunt in het Britse bluesrockgenre. A Hard Road bereikte een opvallende positie in de Britse albumlijsten en geldt als een voorbeeld van het vermogen van John Mayall om met wisselende bandleden toch een consistente kwaliteit te leveren binnen zijn interpratie van de blues. De visuele presentatie van het album draagt hieraan bij, met een hoesontwerp door John Mayall zelf dat de persoonlijke en artistieke benadering van de plaat onderstreept. De CD blijft tot op heden een invloedrijke uitgave die laat horen hoe de Britse blues in de jaren zestig op eigenzinnige wijze werd vormgegeven. Dit album markeert voor vele liefhebbers en muzikanten niet alleen een overgang in de bezetting van de Bluesbreakers, maar ook een artistieke groei in de richting van een meer gedurfde en originele bluessound.
FnacUniversal Music A Hard Road-Remastered
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: