John Mayall Jazz Blues Fusion (CD)

Jazz Blues Fusion van John Mayall is een live-album dat uitgebracht is in het begin van de jaren zeventig. De muziek is opgenomen tijdens concerten in Boston en New York, en vormt een weerslag van Mayalls muzikale experimenteerdrang gedurende dat decennium. Het album combineert stijlen uit *jazz* en *blues*, en valt daarmee in het genre jazz blues. De term jazz blues verwijst naar een hybride waarbij bluesritmes en harmonieën worden gecombineerd met jazzy improvisaties en arrangementen, en op deze plaat weet Mayall die samensmelting overtuigend vorm te geven dankzij een sterke bandbezetting. De bezetting van John Mayalls band op dit album bestaat uit een mix van gerenommeerde muzikanten. Freddy Robinson op gitaar, Larry Taylor op basgitaar en Ron Selico op drums leveren een solide bluesbasis. Blue Mitchell op trompet en Clifford Solomon op saxofoon zorgen voor jazzy kleuren en verrijkende solo’s. Mayall zelf vervult meerdere rollen en speelt naast zang ook piano, gitaar en mondharmonica. Dit alles geeft het album een divers geluid, dat steeds laveert tussen het energieke en het verfijnde. Het album bevat zeven tracks, waarvan 'Country Road' een opvallende opening is. Dit nummer ademt een traditionele bluesfeer, met mondharmonica en herkenbare bluesthema’s, aangevuld door een elektrische gitaarmelodie. De band klinkt hecht en het publiek laat zich duidelijk horen, wat bijdraagt aan de intensiteit van de live-ervaring. 'Mess Around' is energiek en uptempo, waarbij vooral de blazerssectie het jazzelement naar voren brengt. Het vormt daarmee een brug tussen conventionele blues en een meer swingende jazzstijl. 'Good Time Boogie' is een opvallende track die met zijn sneller tempo en boogiegevoel de interactie tussen bluesgitaar en een jazzy bas benadrukt. Hier krijgen de solisten ruimte om te improviseren, en wordt het samenspel binnen de band extra duidelijk. Andere nummers op het album, zoals 'Dry Throat,' zoeken de simpele, soms rauwe sfeer van de blues op, met bijdragen van Robinson (gitaar), Solomon (saxofoon) en Mitchell (trompet). Mayall dirigeert zijn band met energieke aanwijzingen en zorgt samen met zijn muzikanten voor een spontane dynamiek. Het geheel voelt daardoor fris en ongekunsteld aan. Het album sluit af met een lange mondharmonica-etude, waarin Mayall zijn veelzijdigheid en technische vaardigheden laat horen. Jazz Blues Fusion kwam uit in het jaar 1972 en staat bekend als een van de belangrijkste liveplaten van Mayall uit deze periode. Het album werd uitgebracht onder het Polydor-label en geldt als een consolidatie van Mayalls vroege jazz/blues-exploraties. De plaat is geliefd bij liefhebbers van authentieke live-muziek en weet een publiek te raken dat houdt van zowel blues als jazz. De samensmelting van stijlen, het vakmanschap van de muzikanten en de rauwe energie van de live-opnames geven het album een bijzondere plek in de lange carrière van John Mayall.