Jeroen Van Veen Arvo Pärt: Für Anna Maria (LP)

Jeroen Van Veen heeft op Brilliant Classics een serie veelgeprezen opnames uitgebracht van muziek van de meesters van het minimalisme, die esthetiek uit de jaren zestig waarin het niet zozeer zo is dat er meer gezegd kan worden met minder, maar dat minder noodzakelijk lijkt in een wereld die steeds lawaaieriger en chaotischer wordt. De Estse componist Arvo Pärt heeft zichzelf nooit gerekend tot de minimalisten, noch was hij geschoold in hun nieuwe tradities, maar hij kwam in de jaren 1960 naar voren als een boze en dissonante stem wiens muzikaal uitgedrukte woede tegen de communistische onderdrukking van zijn geboorteland nauwelijks kon worden bedwongen binnen de tumultueuze texturen van werken als de Derde Symfonie, maar een combinatie van persoonlijke omstandigheden en esthetische beslissingen leidde ertoe dat hij zijn stijl terugbracht naar de wereld van griezelige kalmte en toch onderliggende melancholie die werken als de Cantus in memoriam Benjamin Britten zo'n blijvende favoriet heeft gemaakt, zelfs bij publiek dat zichzelf anders niet tot de liefhebbers van de Europese hedendaagse muziek zou rekenen. Maar Pärt heeft nooit in één stilistisch hokje gepast, en naast de stille vervoering van Für Alina vinden we het studentikoze gerinkel van de intrigerende vroege Dansstukken, evenals bewerkingen van klassiekers als Fratres en Spiegel im Spiegel - hier vertolkt door de Nederlandse cellist Douw Fonda - die hun speciale stemming lijken te behouden, ongeacht de instrumentale bezetting; een kwaliteit die ze delen met werken van Pärt's compositorische idool, J.S. Bach.