Jean Nicolas Diatkine Chopin: Chopin Piano Sonata No. 3 op.58 & Complete Préludes (CD)
Beschrijving
Bol Partner
Van lange vorm naar korte vorm: dat lijkt de reis die Jean-Nicolas Diatkine ons laat maken in zijn huidige cd van Chopins derde pianosonate naar de vierentwintig preludes. Maar deze indruk is misleidend, althans gedeeltelijk. Zeker, de preludes zijn miniaturen op zich, maar ze vormen ook een geheel dat twee keer zo lang is als de sonate. En het is legitiem, zelfs noodzakelijk, om ze als een geheel te beschouwen. Ze zijn opgeschreven als een blok, waarvan de samenhang tot uitdrukking komt in de volgorde van de toonsoorten. Het eerder genoemde coherente geheel is echter stilistisch divers en gevarieerd, zozeer zelfs dat de individuele stukken door de uitvoerenden zelfs betekenisvolle titels kregen. Dit is de eerste paradox van dit meesterlijke werk. De tweede paradox ligt in de titel. Per definitie stelt een 'prelude' altijd de vraag wat het inleidt. De kleine vorm stelt ons in staat het oneindige in vraag te stellen, want zelfs wanneer het voltooid, nauw gedefinieerd en afgebakend is, blijft het onbeslist, als het ware in het ongewisse, als een inleiding die niet gevolgd wordt door enige ontwikkeling. De term 'prelude' is ongetwijfeld ook interessant omdat we geen definitief antwoord hebben op de vraag waar het eigenlijk op zinspeelt. Zo bezien is Jean-Nicolas Diatkine's versie van de preludes noch een uitvoering (ook al is het een letterlijke uitvoering) noch een demonstratie. Het claimt eerder een bepaalde kwaliteit voor zichzelf: spontaniteit. De spontaniteit van deze vertolker is echter noch een binnendringen van zijn eigen ego in de ideeën van de componist, noch een hermeneutisch substituut voor de inspiratie die het werk heeft voortgebracht. Nee, zijn spontaniteit is de helderziende durf om te geloven in een interpretatie waarin een musicus zo diep in een stuk (of in 24) kan opgaan dat hij de vrijheid neemt om de luisteraar te laten zien wat het werk voor hem onthult, waar het hem voor geopend heeft.
Van lange vorm naar korte vorm: dat lijkt de reis die Jean-Nicolas Diatkine ons laat maken in zijn huidige cd van Chopins derde pianosonate naar de vierentwintig preludes. Maar deze indruk is misleidend, althans gedeeltelijk. Zeker, de preludes zijn miniaturen op zich, maar ze vormen ook een geheel dat twee keer zo lang is als de sonate. En het is legitiem, zelfs noodzakelijk, om ze als een geheel te beschouwen. Ze zijn opgeschreven als een blok, waarvan de samenhang tot uitdrukking komt in de volgorde van de toonsoorten. Het eerder genoemde coherente geheel is echter stilistisch divers en gevarieerd, zozeer zelfs dat de individuele stukken door de uitvoerenden zelfs betekenisvolle titels kregen. Dit is de eerste paradox van dit meesterlijke werk. De tweede paradox ligt in de titel. Per definitie stelt een 'prelude' altijd de vraag wat het inleidt. De kleine vorm stelt ons in staat het oneindige in vraag te stellen, want zelfs wanneer het voltooid, nauw gedefinieerd en afgebakend is, blijft het onbeslist, als het ware in het ongewisse, als een inleiding die niet gevolgd wordt door enige ontwikkeling. De term 'prelude' is ongetwijfeld ook interessant omdat we geen definitief antwoord hebben op de vraag waar het eigenlijk op zinspeelt. Zo bezien is Jean-Nicolas Diatkine's versie van de preludes noch een uitvoering (ook al is het een letterlijke uitvoering) noch een demonstratie. Het claimt eerder een bepaalde kwaliteit voor zichzelf: spontaniteit. De spontaniteit van deze vertolker is echter noch een binnendringen van zijn eigen ego in de ideeën van de componist, noch een hermeneutisch substituut voor de inspiratie die het werk heeft voortgebracht. Nee, zijn spontaniteit is de helderziende durf om te geloven in een interpretatie waarin een musicus zo diep in een stuk (of in 24) kan opgaan dat hij de vrijheid neemt om de luisteraar te laten zien wat het werk voor hem onthult, waar het hem voor geopend heeft.
FnacIntégrale - Verschenen op 20/10/2023 - bij SOLO MUSICA
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: