Isang Enders, WDR Sinfonieorchester Ode to Henze (CD)

Bol

'Muziek is politiek, of je het leuk vindt of niet', zei Hans Werner Henze ooit. Ter gelegenheid van zijn tiende sterfdag hebben Isang Enders en het WDR Symfonieorkest zich ook gericht op de werken voor cello van de componist en op 14 oktober brengen ze het album 'Ode aan Henze' uit op het label Berlin Classics in een gezamenlijke productie met omroep WDR. Dit album geeft Isang Enders de gelegenheid om Henze's werken voor cello solo onder de loep te nemen. 'Ik vroeg me af waarom Henze zo weinig geprogrammeerd werd na zijn dood in 2012,' zegt de cellist over zijn inspiratie om deze opname te maken. Hij wil de componist weer relevant maken, 'vanwege zijn ondogmatische levenshouding en componeren, maar ook met een open oor voor zijn pacifistische boodschap', die vandaag actueler is dan ooit. Een van die werken is zijn 'Ode an den Westwind', geschreven in 1953. Henze beschouwde het compositorisch radicalisme van zijn tijdgenoten in de schaduw van de oorlog als hypocriet en nam afstand van de steeds dogmatischer wordende avant-garde. Het boekje bij dit album bevat een beschouwend commentaar van mediadeskundige, musicoloog en journalist Dr. Anna Schürmer, die opmerkt dat het diep lyrische werk, gebaseerd op Percy Bysshe Shelley's gedichtencyclus 'Ode aan de Westenwind', in de zomer van 1953 werd geschreven in Sicilië en op het eiland Ischia - in Italië in feite, dat Hans Werner Henze's thuis zou worden na zijn breuk met de avant-garde van het naoorlogse Duitsland. De 'Englische Liebeslieder' werden door Hans Werner Henze geschreven voor het WDR Symfonie Orkest, wat Isang Enders de kans gaf om het werk op te nemen met de partituur van de première - een werkelijk complexe partituur. 'Het werk is bijna onspeelbaar,' zegt Isang Enders in gesprek met Anna Schürmer, 'en afgezien daarvan is de cello bijna onhoorbaar door de enorme afmetingen van het orkest.' Henze's 'Engelse liefdesliederen' zijn direct gerelateerd aan 'Introduktion, Thema und Variationen' voor cello, harp en strijkorkest. De solist ziet de zacht etherische toon van dat stuk als symbolisch voor een naïef ironische kijk op het leven van de componist: 'Henze kijkt terug op een jeugd die hij nooit heeft gehad; vol emoties en kleuren.' Er is een rijkdom aan gevoelens omgezet in muziek in de 'Trauer-Ode an Martina Geddes'. Hans Werner Henze componeerde zijn 'treur-Ode aan Martina Geddes' in 1997 als een 'herdenking van een vereerde en geliefde vriendin, Prinzessin Margaret von Hessen und bei Rhein'. Het project vergde constante aandacht en veerkracht. Toen de dirigent tijdens de opnamesessies in Covid-quarantaine ging, kon Jonathan Stockhammer gelukkig voor haar invallen. Dat was rond de tijd dat de Russische troepen Oekraïne binnenmarcheerden en hun aanvalsoorlog begonnen. Isang Enders brengt het werk en de boodschappen van verklaard pacifist Hans Werner Henze in herinnering en maakt duidelijk dat 'elke noot zijn beloning brengt'.

Fnac

Album - Verschenen op 12/10/2022 - bij Berlin