Interkulturelle Kompetenz

In de jaren '60 van de vorige eeuw werdt in de Bondsrepubliek Duitsland grootschalig buitenlandse arbeidskrachten, de zogenaamde 'gastarbeiders', geworven uit verschillende mediterrane landen. Aanvankelijk werd aangenomen dat deze arbeidsmigranten tijdelijk in Duitsland zouden blijven om te werken en daarna naar hun thuisland terug zouden keren. De ontwikkeling naar een permanent immigratieland werd echter niet voorzien. In de jaren '70 ontstond de uitzendonderwijs, met als doel de 'tekorten' van migrantenkinderen te verhelpen. Dit type educatie richtte zich op het faciliteren van de integratie van migranten in de meerderheidsmaatschappij door middel van een corrigerende onderwijsmethode.

De ontwikkeling van interculturele pedagogiek

In de jaren '80 ontstond de interculturele pedagogiek, die een ander uitgangspunt hanteerde. In tegenstelling tot de uitzendonderwijs, lag de focus hier niet op de tekortkomingen van migrantenkinderen, maar op het bevorderen van een multiculturele samenleving in Duitsland. Dit hield in dat zowel migrantenkinderen als autochtone kinderen gezamenlijk leerden om elkaar te accepteren en culturele verschillen te waarderen. Interculturele competentie is sindsdien steeds belangrijker geworden en wordt gezien als een essentiële vaardigheid in een steeds meer geglobaliseerde wereld.

De noodzaak van interculturele competentie

Met de toename van mensen en culturen die met elkaar in aanraking komen, is het van belang om de dialoog en samenwerking tussen verschillende levenswerelden te bevorderen. Interculturele competentie stelt professionals in staat om sterke, vertrouwensvolle relaties op te bouwen met cliënten van diverse achtergronden. Dit vermogen om culturele verschillen te begrijpen en te respecteren vergemakkelijkt het delen van persoonlijke ervaringen, normen en waarden.

Uitdagingen voor internationale studenten

Hogescholen in Duitsland worden steeds internationaler, met een stijging van 80% in het aantal buitenlandse studenten in het afgelopen decennium. Ondanks deze groei verlaten naar schatting 50% van deze studenten hun studie voortijdig, vaak door interculturele communicatiemoeilijkheden. Helaas zijn er tot nu toe weinig oplossingen geboden voor medewerkers van hogescholen om deze problemen aan te pakken.

Een praktijkgids voor hogescholen

Dietrich v. Queis presenteert een systematische praktijkgids voor het omgaan met internationale studenten. Deze gids biedt inzicht in de internationale context van Duitse hogescholen en belicht de specifieke problemen waarmee buitenlandse studenten te maken krijgen. Door het analyseren van cultuurverschillen, zowel in het algemeen als in het bijzonder met betrekking tot onderwijs, helpt deze gids onderwijsprofessionals om cultuursensitieve leermethoden en advisering toe te passen. Met handige checklists en registers biedt deze publicatie een waardevol hulpmiddel voor iedereen die met internationale studenten werkt.