Grant Green Feelin' the Spirit (LP)
Beschrijving
Bol Partner
Feelin’ The Spirit van Grant Green is een iconisch jazzalbum dat wordt beschouwd als een van de hoogtepunten binnen het oeuvre van deze gitarist. Dit LP-album werd uitgebracht in het begin van de jaren zestig en laat Green horen in samenwerking met een moderne jazzbezetting, waaronder Herbie Hancock op piano, Butch Warren op bas en Billy Higgins op drums, aangevuld met Garvin Masseaux op tamboerijn. Feelin’ The Spirit is opgenomen voor Blue Note en verscheen in het jaar 1963. Het genre van Feelin’ The Spirit kan het beste worden omschreven als jazz, en specifieker als soul jazz, waarbij blues en gospelinvloeden nadrukkelijk aanwezig zijn. Deze stijl is kenmerkend voor veel werk van Grant Green uit deze periode, maar op dit album komt die combinatie extra tot uiting doordat Green zich richt op het vertolken van traditionele Afrikaanse Amerikaanse spirituals. De gekozen nummers vormen zo een brug tussen het erfgoed van de gospel en de improvisatorische vrijheid en soulvolle benadering van de moderne jazz uit die tijd. Een opvallend aspect van het album is dat Green vijf beroemde spirituals onder handen neemt en volledig in zijn eigen stijl giet. Tracks als Just A Closer Walk With Thee, Joshua Fit The Battle of Jericho en Sometimes I Feel Like A Motherless Child geven een goed beeld van hoe Green met liefde en respect voor het bronmateriaal speelde, maar altijd met ruimte voor zijn kenmerkende, lyrische gitaarspel. Op bijvoorbeeld Just A Closer Walk With Thee vertraagt het tempo, waardoor het stuk een weidse, ademende sfeer krijgt en Green’s gitaarspel met warmte en bezieling naar voren komt. Op Joshua Fit The Battle of Jericho en Sometimes I Feel Like A Motherless Child wisselen ingetogen passages zich af met meer uitbundige, bluesy improvisaties, waarbij het samenspel met Hancock en de ritmesectie het traditionele materiaal een eigentijdse, jazzy dynamiek meegeeft. De klank van het album wordt versterkt door de sfeervolle productie en de analoge opnamekwaliteit, waardoor de warme gitaar, de vloeiende pianolijnen en de lichtvoetige ritmes perfect tot hun recht komen. Hoewel Green nooit vocaal zingt, weet hij met zijn instrument eenzelfde expressiviteit en intensiteit te bereiken als de grote gospelzangers. De keuze van repertoire, variërend van ingetogen en meditatief tot swingend en uitbundig, illustreert niet alleen Greens diepe wortels in de Afro-Amerikaanse muziekcultuur, maar ook zijn vermogen om traditionele thema’s te vertalen naar de hedendaagse jazzcontext. Feelin’ The Spirit heeft in de decennia na de release een vaste plaats verworven als inspiratiebron binnen de jazz, met name voor liefhebbers van de soul jazz-stijl. Grant Green’s spel op dit album is niet alleen technisch indrukwekkend, maar ook doordrenkt van emotie en spiritualiteit. Door de combinatie van tijdloze melodieën en moderne jazztechnieken blijft dit album tot op heden relevant en geliefd onder een breed publiek.
Beschrijving
(2)
Feelin’ The Spirit van Grant Green is een iconisch jazzalbum dat wordt beschouwd als een van de hoogtepunten binnen het oeuvre van deze gitarist. Dit LP-album werd uitgebracht in het begin van de jaren zestig en laat Green horen in samenwerking met een moderne jazzbezetting, waaronder Herbie Hancock op piano, Butch Warren op bas en Billy Higgins op drums, aangevuld met Garvin Masseaux op tamboerijn. Feelin’ The Spirit is opgenomen voor Blue Note en verscheen in het jaar 1963. Het genre van Feelin’ The Spirit kan het beste worden omschreven als jazz, en specifieker als soul jazz, waarbij blues en gospelinvloeden nadrukkelijk aanwezig zijn. Deze stijl is kenmerkend voor veel werk van Grant Green uit deze periode, maar op dit album komt die combinatie extra tot uiting doordat Green zich richt op het vertolken van traditionele Afrikaanse Amerikaanse spirituals. De gekozen nummers vormen zo een brug tussen het erfgoed van de gospel en de improvisatorische vrijheid en soulvolle benadering van de moderne jazz uit die tijd. Een opvallend aspect van het album is dat Green vijf beroemde spirituals onder handen neemt en volledig in zijn eigen stijl giet. Tracks als Just A Closer Walk With Thee, Joshua Fit The Battle of Jericho en Sometimes I Feel Like A Motherless Child geven een goed beeld van hoe Green met liefde en respect voor het bronmateriaal speelde, maar altijd met ruimte voor zijn kenmerkende, lyrische gitaarspel. Op bijvoorbeeld Just A Closer Walk With Thee vertraagt het tempo, waardoor het stuk een weidse, ademende sfeer krijgt en Green’s gitaarspel met warmte en bezieling naar voren komt. Op Joshua Fit The Battle of Jericho en Sometimes I Feel Like A Motherless Child wisselen ingetogen passages zich af met meer uitbundige, bluesy improvisaties, waarbij het samenspel met Hancock en de ritmesectie het traditionele materiaal een eigentijdse, jazzy dynamiek meegeeft. De klank van het album wordt versterkt door de sfeervolle productie en de analoge opnamekwaliteit, waardoor de warme gitaar, de vloeiende pianolijnen en de lichtvoetige ritmes perfect tot hun recht komen. Hoewel Green nooit vocaal zingt, weet hij met zijn instrument eenzelfde expressiviteit en intensiteit te bereiken als de grote gospelzangers. De keuze van repertoire, variërend van ingetogen en meditatief tot swingend en uitbundig, illustreert niet alleen Greens diepe wortels in de Afro-Amerikaanse muziekcultuur, maar ook zijn vermogen om traditionele thema’s te vertalen naar de hedendaagse jazzcontext. Feelin’ The Spirit heeft in de decennia na de release een vaste plaats verworven als inspiratiebron binnen de jazz, met name voor liefhebbers van de soul jazz-stijl. Grant Green’s spel op dit album is niet alleen technisch indrukwekkend, maar ook doordrenkt van emotie en spiritualiteit. Door de combinatie van tijdloze melodieën en moderne jazztechnieken blijft dit album tot op heden relevant en geliefd onder een breed publiek.
Fnacorigineel album - Verschenen op 04/11/2022 - bij Blue Note
Productspecificaties
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op:
Gerelateerde producten
Naar shop
