Een kijkje achter de schermen van beveiliging in Hoog Catharijne

Werkzaam als veiligheidskundige bij één van de grootste beveiligingsbedrijven in ons land en in Europa, kreeg ik regelmatig verhalen over hoe het vroeger was, en hoe het er aan toeging in de beginperiode van de particuliere beveiligingsorganisatie, Vooral in de particuliere beveiligingsorganisaties werd het in de beginperiode niet zo nauw genomen met normen en waarden. Er waren geen praktische opleidingen om het werk van beveiligingsemployé goed uit te kunnen voeren; men rommelde, onwetend, maar wat aan. De theoretische kennis van het Burgerlijk Wetboek en het Wetboek van Strafrecht en Strafvordering was in onvoldoende mate aanwezig bij de beveiligingsemployé’s, laat staan dat men er naar handelde. Sommige medewerkers hadden op vrijwillige basis een schriftelijke cursus voor beveiligingsbeambte gevolgd bij een landelijk instituut. Door de politie werden de beveiligingsemployé’s in deze periode met de nek aangekeken, ze zagen de beveiligers voor een stelletje ‘krukkenvoelers’ aan, die niets voorstelden en over onvoldoende juridische kennis beschikten om hun vak goed uit te kunnen oefenen. Zij veroorzaakten meer last dan gemak voor de politie. De enige wet waarmee de beveiliging te maken had, was de Wet op de Weerkorpsen. Deze wet stamde uit de jaren dertig, van voor de oorlog. Deze wet was bedoeld om geüniformeerde weerkorpsen zoveel mogelijk buiten de deur te houden. Onder deze wet viel de particuliere beveili= gingsorganisatie. In de oorlog gebruikte de geüniformeerde NSB deze wet om op te kunnen treden. Na de oorlog werd de Wet op de Weerkorpsen ook wel de NSB-wet genoemd. Niet prettig om, als beveiligingsemployé, onder deze wet te vallen. Geen wonder dat politiemensen (die tijdens de oorlog zelf een slechte naam hadden opgebouwd door joden van huis te halen) de particuliere beveiligers met de nek aankeken! De bedrijfsbeveiligers hadden hier geen last van; zij waren verplicht lid van de Algemene Nederlandse Politie Bond (A‚.N.P.B.), net zoals de politie, de boswachters, de sluiswachters en de onbezoldigde rijksveldwachters. Zij hadden goede contacten met de politie en waren verplicht hun diploma te halen. Ik wil met mijn verhaal laten zien dat de kennis over Strafrecht en Strafvordering, Burgerlijk Wetboek, maatschappijleer en brandpreventie in de loop van de tijd met een praktisch en theoretisch examen, danig zijn opgeschaald voor een particuliere beveiliger. Het beroep van beveiligingsemployé in de particulierensector is hiermee een volwaardig vak en beroep, in soms zeer moeilijke omstandigheden, geworden.