Dio The Studio Albums 1996 2004 (4Cd)
Beschrijving
Bol
DIO - The Studio Albums (1996-2004) bestaat uit vier studioalbums die samen een periode markeren waarin Ronnie James Dio en zijn band experimenteerden en evolueerden binnen het heavy metalgenre. Deze boxset bevat de albums Angry Machines, Magica, Killing the Dragon en Master of the Moon, die elk een eigen karakter kennen maar toch duidelijk de handtekening van Dio dragen. Het geluid op deze albums varieert van groots en melodisch tot donker en industrieel, met krachtige zangpartijen, virtuoze gitaarlijnen en kenmerkende, vaak fantasierijke teksten. Angry Machines verscheen in 1996 en was het eerste album na Dio's terugkeer uit Black Sabbath. Hier koos Dio voor een zwaarder, moderner geluid met invloeden uit de groove metal en alternatieve metal van de jaren negentig. De sfeer is duisterder dan op eerdere Dio-platen, wat vooral tot uiting komt in de intrigerende gitaarpartijen van Tracy G en de dominante drumstijl van Vinny Appice. Tracks als Institutional Man en Don't Tell the Kids tonen de donkere energie van het album, terwijl Hunter of the Heart een meer melodieuze kant laat horen. Ondanks kritiek op de richting bleef de krachtige performance van Dio zelf fier overeind. Met Magica uit 2000 keerde Dio terug naar het conceptalbum-formaat en een meer traditioneel melodisch heavy metalgeluid, waarin het fantasy-thema domineert. Het album is opgebouwd rond een verhaal geschreven door Dio zelf, waarbij de nummers samen een episch geheel vormen. De bezetting met Craig Goldy op gitaar, Jimmy Bain op bas en Simon Wright op drums zorgt voor een consistent en indrukwekkend groepsgeluid. Belangrijke tracks als Fever Dreams en het instrumentale Magica Theme illustreren de theatrale benadering van dit album. Magica werd door veel fans goed ontvangen en geldt als een van de hoogtepunten uit de latere Dio-periode. Killing the Dragon uit 2002 wordt door velen beschouwd als een van de sterkste Dio-albums na de klassieke jaren tachtig. De plaat leunt op pakkende riffs, krachtige refreinen en een directe, no-nonsense benadering van heavy metal, mede mogelijk gemaakt door de komst van gitarist Doug Aldrich. Op tekstueel vlak richt Dio zich op moderne thema’s, waaronder de invloed van technologie op de mensheid, wat het geheel een eigentijds karakter geeft. Guilty is een voorbeeld van de energieke, old-school metal waar de band om bekendstaat, terwijl de titeltrack Killing the Dragon de dreiging en spanning die Dio’s teksten vaak kenmerkt, prachtig samenvat. Het vierde en laatste album uit deze periode, Master of the Moon uit 2004, sluit de boxset af met een geluid dat teruggrijpt op zowel de melodieuze als de zware, atmosferische kanten van Dio. Het album heeft een groots en donker karakter, met uitvoerige gitaarpartijen van Craig Goldy en een solide ritmesectie. Het titelnummer Master of the Moon en One More for the Road zijn herkenbare hoogtepunten, waarin Dio’s vocale kracht en karakteristieke songwriting volledig tot hun recht komen. Met Master of the Moon sloot Dio zijn studiocarrière af met een plaat die zowel de traditie omarmt als nieuwe accenten legt. DIO - The Studio Albums (1996-2004) is vooral interessant voor liefhebbers van authentieke heavy metal en laat goed horen hoe de band zich in een veranderend muzikaal landschap staande hield. Elk album bevat hoogtepunten die de diversiteit en het doorzettingsvermogen van Dio onderstrepen, ondersteund door het vertrouwde, krachtige stemgeluid dat hem tot een van de iconen van het genre heeft gemaakt.
DIO - The Studio Albums (1996-2004) bestaat uit vier studioalbums die samen een periode markeren waarin Ronnie James Dio en zijn band experimenteerden en evolueerden binnen het heavy metalgenre. Deze boxset bevat de albums Angry Machines, Magica, Killing the Dragon en Master of the Moon, die elk een eigen karakter kennen maar toch duidelijk de handtekening van Dio dragen. Het geluid op deze albums varieert van groots en melodisch tot donker en industrieel, met krachtige zangpartijen, virtuoze gitaarlijnen en kenmerkende, vaak fantasierijke teksten. Angry Machines verscheen in 1996 en was het eerste album na Dio's terugkeer uit Black Sabbath. Hier koos Dio voor een zwaarder, moderner geluid met invloeden uit de groove metal en alternatieve metal van de jaren negentig. De sfeer is duisterder dan op eerdere Dio-platen, wat vooral tot uiting komt in de intrigerende gitaarpartijen van Tracy G en de dominante drumstijl van Vinny Appice. Tracks als Institutional Man en Don't Tell the Kids tonen de donkere energie van het album, terwijl Hunter of the Heart een meer melodieuze kant laat horen. Ondanks kritiek op de richting bleef de krachtige performance van Dio zelf fier overeind. Met Magica uit 2000 keerde Dio terug naar het conceptalbum-formaat en een meer traditioneel melodisch heavy metalgeluid, waarin het fantasy-thema domineert. Het album is opgebouwd rond een verhaal geschreven door Dio zelf, waarbij de nummers samen een episch geheel vormen. De bezetting met Craig Goldy op gitaar, Jimmy Bain op bas en Simon Wright op drums zorgt voor een consistent en indrukwekkend groepsgeluid. Belangrijke tracks als Fever Dreams en het instrumentale Magica Theme illustreren de theatrale benadering van dit album. Magica werd door veel fans goed ontvangen en geldt als een van de hoogtepunten uit de latere Dio-periode. Killing the Dragon uit 2002 wordt door velen beschouwd als een van de sterkste Dio-albums na de klassieke jaren tachtig. De plaat leunt op pakkende riffs, krachtige refreinen en een directe, no-nonsense benadering van heavy metal, mede mogelijk gemaakt door de komst van gitarist Doug Aldrich. Op tekstueel vlak richt Dio zich op moderne thema’s, waaronder de invloed van technologie op de mensheid, wat het geheel een eigentijds karakter geeft. Guilty is een voorbeeld van de energieke, old-school metal waar de band om bekendstaat, terwijl de titeltrack Killing the Dragon de dreiging en spanning die Dio’s teksten vaak kenmerkt, prachtig samenvat. Het vierde en laatste album uit deze periode, Master of the Moon uit 2004, sluit de boxset af met een geluid dat teruggrijpt op zowel de melodieuze als de zware, atmosferische kanten van Dio. Het album heeft een groots en donker karakter, met uitvoerige gitaarpartijen van Craig Goldy en een solide ritmesectie. Het titelnummer Master of the Moon en One More for the Road zijn herkenbare hoogtepunten, waarin Dio’s vocale kracht en karakteristieke songwriting volledig tot hun recht komen. Met Master of the Moon sloot Dio zijn studiocarrière af met een plaat die zowel de traditie omarmt als nieuwe accenten legt. DIO - The Studio Albums (1996-2004) is vooral interessant voor liefhebbers van authentieke heavy metal en laat goed horen hoe de band zich in een veranderend muzikaal landschap staande hield. Elk album bevat hoogtepunten die de diversiteit en het doorzettingsvermogen van Dio onderstrepen, ondersteund door het vertrouwde, krachtige stemgeluid dat hem tot een van de iconen van het genre heeft gemaakt.
Bol PartnerStuDIO Albums 1996-2004 is een album van DIO uit 2023 en is uitgebracht onder het label Bmg Rights Management
Fnacorigineel album - Verschenen op 22/09/2023
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: