Dejan Lazic, Atlanta Symphony Orchestra, Robert Spano Brahms: Piano Concerto No.3 (Arr. Lazic) (Super Audio CD)

Invloeden en het proces van arrangeren: Van historische achtergronden tot het componeren van een originele cadens Mijn inspiratiebron was een gezamenlijke: de pianoversies van de Vioolconcerten van Bach en Beethoven, die door de componisten zelf zijn gemaakt. Ik begon aan dit project te werken in het begin van 2003 en voltooide het in 2008. De viool was altijd al een lievelingsliefde, en ik blijf violisten hoogachten, omdat ik me realiseer hoe prachtig hun literatuur is. Tot nu toe heb ik het enorme geluk gehad met een aantal fantastische collega's te mogen optreden. En het is met enige trots dat ik – na Bach en Beethoven – de derde “great B” in deze bewerking presenteer. Subjectiviteit speelt natuurlijk een rol, en ik heb dit concerto, samen met Beethovens 4e Pianoconcert, altijd een van de beste instrumentale concerto's ooit geschreven gevonden. Natuurlijk voelde ik al vroeg de uitdaging om het Brahms te arrangeren. Ik was geïntrigeerd door het idee om het in een idiomatische versie voor piano en orkest uit te voeren. Het uiteindelijke doel was duidelijk: ik wilde het zelf uitvoeren! De wens om een vioolconcert als een pianoconcert te arrangeren, alleen omdat men zich het solistenkleed wil aanmeten, is geen voldoende motief om deze uitdaging aan te gaan. Maar ik geloof ook niet dat er een ander romantisch vioolconcert bestaat dat deze transformatie zou overleven. Op musicologisch vlak heeft de briefwisseling tussen Brahms en zijn dedicatee Joseph Joachim voor mij een grote rol gespeeld. Na talrijke veranderingen, veel goede raad en daadwerkelijke correcties door Joachim blijft het heel duidelijk dat Brahms altijd als pianist (aan de piano) had gecomponeerd en deze muziek dus ook als pianist aanvoelde, als ook als symfonisch componist (oorspronkelijk schreef Brahms het Vioolconcert in vier delen, wat typisch was voor een symfonie). Het is duidelijk dat het Vioolconcerto zowel uit vriendschap als uit praktische overwegingen is ontstaan: het was zijn bedoeling een concerto voor Joachim te schrijven, waaruit we kunnen afleiden dat de term concerto een grotere betekenis kreeg dan de viool zelf. Maar we begeven ons hier op glad ijs, wat ik bedoel te zeggen is dat het volkomen gerechtvaardigd is te speculeren over wat er gebeurd zou zijn als Joachim cellist of klarinettist was geweest, of zelfs… een pianist!