De vlucht naar voren
Beschrijving
De hoofdpersoon van dit boek, geschreven door Boudewijn van Houten, bevindt zich op een cruciaal overgangspunt in zijn leven. Op 35-jarige leeftijd heeft hij nooit daadwerkelijk gewerkt en heeft hij zijn dagen voornamelijk gevuld met plezier en een flinke dosis vrijleven. Om aan geld te komen, heeft hij zich vaak ingelaten met kleine misdaden en is hij aansprakelijk gesteld voor de genereuze ondersteuning van vriendinnen. Maar het oude recept is niet langer houdbaar; de man moet zich voegen naar de regels van de maatschappij om zijn brood te verdienen.
De ontdekkingstocht naar een nieuwe levensstijl begint wanneer hij zich, met tegenzin, richt op een benepen kantooromgeving. Deze periode van discipline en onderwerping aan de dagelijkse sleur leidt tot een nieuwe verdieping in zijn leven, maar het voelt als een gevangenis. Uiteindelijk besluit hij met knarsetandende doorzettingsvermogen pulpboeken te schrijven voor een postorderbedrijf. Titels zoals ‘De Glorie van de Grieken’ en ‘De Roem van de Romeinen’ komen voorbij, terwijl de hoofdpersoon zich voorbereidt op deze nieuwe vorm van creatief schrijven.
De grimmige humor die de hoofdpersoon ervaart, maakt het verhaal buitengewoon aanstekelijk. Terwijl zijn schrijverschap voortduurt, begint de wanhoop en onvrede in zijn leven echter toe te nemen. Hij ontmoet steeds meer mensen die ook met hun demonen worstelen. Een belangrijke rol in dit proces speelt Carmen, een vrolijke cynica die hem onmiskenbaar aanspreekt, maar die zelf aan het randje van schizofrenie balanceert. Daarnaast zijn er de Deense met haar hallucinaties en vriend Henk, die gedeprimeerd op een zinkende woonboot leeft. De hoofdpersoon begint beangstigende klachten te ervaren, wat de spanning in het verhaal verder opvoert.
Het verhaal eindigt in een sombere maar intrigerende sfeer van dood en verderf, waarvan de lezer de uitkomst deels mag raden. Van Houten's stijl is bondig en doeltreffend, waarbij hij zijn lezers een krachtig, illusieloos verhaal voorschotelt dat pijn doet – zoals het hoort. Boudewijn van Houten lijkt met dit boek zijn perfecte vorm gevonden te hebben, waarin hij harde waarheden en de realiteit van het leven op een aangrijpende manier weet te verwoorden. Een must-read voor wie houdt van diepgaande, confronterende literatuur.
De hoofdpersoon van dit boek, geschreven door Boudewijn van Houten, bevindt zich op een cruciaal overgangspunt in zijn leven. Op 35-jarige leeftijd heeft hij nooit daadwerkelijk gewerkt en heeft hij zijn dagen voornamelijk gevuld met plezier en een flinke dosis vrijleven. Om aan geld te komen, heeft hij zich vaak ingelaten met kleine misdaden en is hij aansprakelijk gesteld voor de genereuze ondersteuning van vriendinnen. Maar het oude recept is niet langer houdbaar; de man moet zich voegen naar de regels van de maatschappij om zijn brood te verdienen.
De ontdekkingstocht naar een nieuwe levensstijl begint wanneer hij zich, met tegenzin, richt op een benepen kantooromgeving. Deze periode van discipline en onderwerping aan de dagelijkse sleur leidt tot een nieuwe verdieping in zijn leven, maar het voelt als een gevangenis. Uiteindelijk besluit hij met knarsetandende doorzettingsvermogen pulpboeken te schrijven voor een postorderbedrijf. Titels zoals ‘De Glorie van de Grieken’ en ‘De Roem van de Romeinen’ komen voorbij, terwijl de hoofdpersoon zich voorbereidt op deze nieuwe vorm van creatief schrijven.
De grimmige humor die de hoofdpersoon ervaart, maakt het verhaal buitengewoon aanstekelijk. Terwijl zijn schrijverschap voortduurt, begint de wanhoop en onvrede in zijn leven echter toe te nemen. Hij ontmoet steeds meer mensen die ook met hun demonen worstelen. Een belangrijke rol in dit proces speelt Carmen, een vrolijke cynica die hem onmiskenbaar aanspreekt, maar die zelf aan het randje van schizofrenie balanceert. Daarnaast zijn er de Deense met haar hallucinaties en vriend Henk, die gedeprimeerd op een zinkende woonboot leeft. De hoofdpersoon begint beangstigende klachten te ervaren, wat de spanning in het verhaal verder opvoert.
Het verhaal eindigt in een sombere maar intrigerende sfeer van dood en verderf, waarvan de lezer de uitkomst deels mag raden. Van Houten's stijl is bondig en doeltreffend, waarbij hij zijn lezers een krachtig, illusieloos verhaal voorschotelt dat pijn doet – zoals het hoort. Boudewijn van Houten lijkt met dit boek zijn perfecte vorm gevonden te hebben, waarin hij harde waarheden en de realiteit van het leven op een aangrijpende manier weet te verwoorden. Een must-read voor wie houdt van diepgaande, confronterende literatuur.
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: