BBC Symphony Orchestra, Paul Watkins Lutoslawski: Orchestral Works Volume 3 (Super Audio CD)

Dit is het vierde deel in Chandos' serie gewijd aan de muziek van de Poolse componist Witold Lutoslawski. Edward Gardner en het BBC Symphony Orchestra, door Gramophone omschreven als een 'echt dreamteam' in een recensie voor deel 1, worden op deze opname vergezeld door cellist en exclusief Chandos artiest Paul Watkins. Lutoslawski haalde zijn belangrijkste thematische materiaal voor de Kleine Suite (Mala suita) uit volksmelodieën uit het dorp Machów in het zuidoosten van Polen. Als zodanig bewandelde hij een van de wegen die door de communistische regering werden aanbevolen om aansluiting te vinden bij de 'brede massa' door het creëren van wat vandaag de dag 'volksmuziek' genoemd zou kunnen worden. In dit werk demonstreert Lutoslawski zijn karakteristieke lichtheid van toucher, zijn uitstekende oor voor orkestrale klankkleur en zijn vermogen om zijn materiaal te transformeren tot iets hoogst individueels. De Tweede Symfonie (1965 - 67) was Lutoslawski's eerste grootschalige orkestwerk sinds het Concerto voor orkest (1950 - 54) en er was veel gebeurd in Polen sinds de première van dat werk. De regering had haar culturele beperkingen voor muziek aanzienlijk versoepeld, wat betekende dat Poolse componisten steeds meer werden blootgesteld aan nieuwe ideeën uit het Westen. Lutoslawski, altijd zijn eigen man, baande zich een eigen weg door dit struikgewas van nieuwe muziek en halverwege de jaren 60 had hij zijn eigen individuele en expressieve idioom ontwikkeld. In de Tweede Symfonie creëert hij een sfeer van gespannen anticipatie in de openingsfasen, voordat hij de luisteraar meesleept in de daaropvolgende, meer doelgericht ontwikkelde muziek, die een climactische explosie en resolutie bereikt. Paul Watkins is de solist in het Celloconcert, een van de meest originele werken van de laatste tijd. Terwijl Lutoslawski volhield dat dit zeer dramatische werk een puur muzikaal drama was, beschouwde Mstislav Rostropovitsj, de opgedragen componist, de muziek als een spiegel van zijn eigen gevechten met de autoriteiten in de Sovjet-Unie aan het eind van de jaren '60 en in de jaren '70. In Grave, voor cello solo en strijkers, baseerde Lutoslawski voor het eerst in zijn leven (de door folk geïnspireerde stukken niet meegerekend) een werk op de muziek van een andere componist: de eerste vier noten van Debussy's Pelléas et Mélisande. Hij neemt Debussy's motief en transformeert het van intense mijmeringen in een vrij vloeiende opeenvolging van robuuste en krachtige vormen.