Andrea Motis Emotional Dance (CD)
Beschrijving
Bol
Andrea Motis bracht haar album Emotional Dance uit in 2017. Met deze cd maakt de jonge Catalaanse zangeres en trompettiste haar debuut als solist. Het album laat haar veelzijdigheid horen, geworteld in de jazztraditie met invloeden van latin, bossa nova en blues. Emotional Dance heeft een warme, uitnodigende sfeer en beweegt zich tussen klassiek jazzrepertoire, eigen composities en subtiele latin ritmes. De kern van het album is jazz, maar door de keuze van composities en arrangementen krijgen diverse stijlen een podium. Motis' stem kenmerkt zich door haar zonnige en gevoelige klank, waarmee ze gracieus schakelt tussen melancholieke en opgewekte momenten. Op de cd begeleidt een goed ingespeelde band haar, met onder andere gitaar, piano, drums, contrabas en diverse blazers. De instrumentatie blijft overwegend subtiel en functioneel; de nadruk ligt steeds op Motis' zang en haar virtuositeit als trompettiste. Emotional Dance bevat zowel jazzstandards als eigen werk, wat de artistieke groei van Motis zichtbaar maakt. Tracks zoals He’s Funny That Way, een klassieke jazzballad, brengen haar liefde voor het American Songbook tot uiting. I Didn’t Tell Them Why, geschreven door Motis zelf, toont haar speelse kant en frisse compositiestijl. Een ander opvallend nummer is Matilda, waarin ze zingt in het Catalaans – iets wat Motis voor het eerst op een album doet. Hiermee verbindt ze haar Catalaanse achtergrond met het internationale jazzidioom. Ook Chega de Saudade van Jobim brengt een Braziliaans tintje, terwijl You’d Be So Nice To Come Home To van Cole Porter een knipoog is naar de swingtraditie. Motis bewijst met Emotional Dance dat ze niet alleen een begaafd vertolkster is, maar ook een componist en arrangeur. Zo schreef ze If You Give More Than You Can, een ballad die persoonlijk aanvoelt en een nieuw facet van haar muzikale persoonlijkheid belicht. Met Save the Orangutan laat ze haar technische kwaliteiten op trompet horen, ondersteund door een dynamische blazerssectie. Het album is geen uitbundige showcase van virtuositeit, maar een uitgebalanceerde verzameling intieme songs waarin emoties centraal staan. De titel weerspiegelt die thematiek: muziek als een dans van het hart, met alle gevoelens die daarbij horen. Emotional Dance haalt inspiratie uit beproefde jazztradities en voegt daar Motis’ eigen stem en kleur aan toe, waardoor het een persoonlijk en sfeervol jazzalbum is geworden dat haar als volwassen artiest introduceert.
Andrea Motis bracht haar album Emotional Dance uit in 2017. Met deze cd maakt de jonge Catalaanse zangeres en trompettiste haar debuut als solist. Het album laat haar veelzijdigheid horen, geworteld in de jazztraditie met invloeden van latin, bossa nova en blues. Emotional Dance heeft een warme, uitnodigende sfeer en beweegt zich tussen klassiek jazzrepertoire, eigen composities en subtiele latin ritmes. De kern van het album is jazz, maar door de keuze van composities en arrangementen krijgen diverse stijlen een podium. Motis' stem kenmerkt zich door haar zonnige en gevoelige klank, waarmee ze gracieus schakelt tussen melancholieke en opgewekte momenten. Op de cd begeleidt een goed ingespeelde band haar, met onder andere gitaar, piano, drums, contrabas en diverse blazers. De instrumentatie blijft overwegend subtiel en functioneel; de nadruk ligt steeds op Motis' zang en haar virtuositeit als trompettiste. Emotional Dance bevat zowel jazzstandards als eigen werk, wat de artistieke groei van Motis zichtbaar maakt. Tracks zoals He’s Funny That Way, een klassieke jazzballad, brengen haar liefde voor het American Songbook tot uiting. I Didn’t Tell Them Why, geschreven door Motis zelf, toont haar speelse kant en frisse compositiestijl. Een ander opvallend nummer is Matilda, waarin ze zingt in het Catalaans – iets wat Motis voor het eerst op een album doet. Hiermee verbindt ze haar Catalaanse achtergrond met het internationale jazzidioom. Ook Chega de Saudade van Jobim brengt een Braziliaans tintje, terwijl You’d Be So Nice To Come Home To van Cole Porter een knipoog is naar de swingtraditie. Motis bewijst met Emotional Dance dat ze niet alleen een begaafd vertolkster is, maar ook een componist en arrangeur. Zo schreef ze If You Give More Than You Can, een ballad die persoonlijk aanvoelt en een nieuw facet van haar muzikale persoonlijkheid belicht. Met Save the Orangutan laat ze haar technische kwaliteiten op trompet horen, ondersteund door een dynamische blazerssectie. Het album is geen uitbundige showcase van virtuositeit, maar een uitgebalanceerde verzameling intieme songs waarin emoties centraal staan. De titel weerspiegelt die thematiek: muziek als een dans van het hart, met alle gevoelens die daarbij horen. Emotional Dance haalt inspiratie uit beproefde jazztradities en voegt daar Motis’ eigen stem en kleur aan toe, waardoor het een persoonlijk en sfeervol jazzalbum is geworden dat haar als volwassen artiest introduceert.
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: