Yuja Wang Fantasia (CD)

Fantasia van Yuja Wang is een album binnen het klassieke genre, dat zich onderscheidt door een verzameling virtuoze en emotionele pianominiaturen. Vier doorgaans korte stukken markeren deze selectie, die Wang vaak als encore-werken opvoert en waarin haar technische beheersing en muzikale diepgang samenkomen om een unieke luisterervaring te bieden. De CD werd uitgebracht in het jaar 2012 en vormt haar vierde uitgave op het gerenommeerde label Deutsche Grammophon. Het karakter van Fantasia is direct voelbaar in de keuze van de repertoirestukken, die afkomstig zijn van uiteenlopende componisten zoals Scriabin, Gluck, Rachmaninov en Chopin. In plaats van grote, omvangrijke fantasieën van klassieke meesters te presenteren—zoals misschien verwacht zou worden bij een album met deze titel—heeft Wang juist gekozen voor compacte, vaak lyrische en technisch uitdagende werken. Deze miniaturen dienen als muzikale pareltjes waarin zij haar fabelachtige virtuositeit kan uitdrukken, en elk stuk wordt met uiterste finesse en een sterke, persoonlijke interpretatie gespeeld. De selectie benadrukt vooral de kant van de klassieke muziek die draait om nuance, virtuositeit en een indrukwekkend karakter. Een treffend voorbeeld hiervan is Rachmaninov’s Etudes-tableaux, Op. 39: No. 6 in a mineur, waarin Wang’s krachtige techniek en genuanceerde frasering tot uiting komen. Dit dynamische en emotionele werk laat zien hoe Wang de expressieve mogelijkheden van de piano maximaliseert en de luisteraar meeneemt door de complexe sfeer van het stuk. Daarnaast bevat Fantasia Gluck’s "Mélodie" uit Orfeo ed Euridice, een werk dat zich kenmerkt door een diepe melancholie en poëtische schoonheid, meesterlijk vertaald naar het pianospel. Ook Chopin’s Polonaise-Fantaisie, een van Chopins meest ambitieuze en complexe composities, is op het album te vinden en geeft Wang de ruimte om haar interpretatieve kracht en haar beheersing van het romantische repertoire te tonen. Hoewel sommige recensenten hun teleurstelling uiten over het ontbreken van ‘grote’ fantasieën uit het klassieke canon en het album eerder zien als een verzameling van extra’s en miniaturen, is de impact van Wang’s virtuositeit en haar vermogen om zelfs de kleinste werken groots te laten klinken overduidelijk. De kracht van Fantasia schuilt juist in het spectrum aan kleuren en sferen die Wang weet te ontlokken aan de piano, waarbij elk stuk zorgvuldig is gekozen en uitgevoerd om haar veelzijdigheid als musicus te illustreren. Binnen het klassieke genre onderscheidt Fantasia zich dus als een album dat het luisterplezier en de diepgang van muzikale miniaturen centraal stelt. Wang bewijst met deze selectie dat virtuositeit en muzikale expressie niet afhankelijk zijn van de omvang van een compositie, maar volledig tot hun recht komen in muziek die vraagt om subtiliteit, bravoure en persoonlijke interpretatie.