Werner Herbers, Ebony Big Band Live At The Paradiso (CD)
Beschrijving
Bol Partner
Robert Frederick Graettinger (1923 - 1957) componist/arrangeur Tot voor kort was Robert Graettinger alleen bekend bij een kleine kring van jazz-liefhebbers. Zijn compositie, 'City of Glass', opgenomen op initiatief van Stan Kenton in 1951, riep verontruste reacties op van 'chaos' tot 'dit is geen jazz' tot 'Wagneriaanse pretentie'. Graettinger begon zijn carrière als altsaxofonist bij enkele minder bekende bands in Californië, maar hij stopte zijn sax al snel weg omdat, zoals hij tegen een van zijn vrienden zei, 'ik meer te zeggen heb dan ik kan uitdrukken met slechts één instrument'. Hij studeerde een korte periode compositie aan de Westlake School of Music in Los Angeles. Op achttienjarige leeftijd liet hij een van zijn composities horen aan Stan Kenton, die hem aanmoedigde door te gaan. In 1947 voegde Kenton Graettinger's 'Thermopylae' toe aan het repertoire van de band. Vanaf die tijd was Graettinger, samen met Pete Rugolo en Bill Russo, een van de arrangeurs van Kenton's orkest, dat de reputatie had 'progressief' te zijn. Stan Kenton's naam mag dan het meeste van zijn glans verloren hebben bij de hedendaagse jazz liefhebbers; niettemin is één van de belangrijkste verdiensten van zijn carrière dat hij de jeugdige Robert Graettinger de kans gaf stukken te componeren, arrangementen te maken van standards, en deel uit te maken van het proces toen Kenton opnames maakte van avant-garde stukken met zijn orkest. Pete Rugolo en Bill Russo componeerden bigband stukken in de jazz traditie; Graettinger, daarentegen, probeerde ontwikkelingen uit de moderne klassieke muziek in het bigband idioom te incorporeren.
Robert Frederick Graettinger (1923 - 1957) componist/arrangeur Tot voor kort was Robert Graettinger alleen bekend bij een kleine kring van jazz-liefhebbers. Zijn compositie, 'City of Glass', opgenomen op initiatief van Stan Kenton in 1951, riep verontruste reacties op van 'chaos' tot 'dit is geen jazz' tot 'Wagneriaanse pretentie'. Graettinger begon zijn carrière als altsaxofonist bij enkele minder bekende bands in Californië, maar hij stopte zijn sax al snel weg omdat, zoals hij tegen een van zijn vrienden zei, 'ik meer te zeggen heb dan ik kan uitdrukken met slechts één instrument'. Hij studeerde een korte periode compositie aan de Westlake School of Music in Los Angeles. Op achttienjarige leeftijd liet hij een van zijn composities horen aan Stan Kenton, die hem aanmoedigde door te gaan. In 1947 voegde Kenton Graettinger's 'Thermopylae' toe aan het repertoire van de band. Vanaf die tijd was Graettinger, samen met Pete Rugolo en Bill Russo, een van de arrangeurs van Kenton's orkest, dat de reputatie had 'progressief' te zijn. Stan Kenton's naam mag dan het meeste van zijn glans verloren hebben bij de hedendaagse jazz liefhebbers; niettemin is één van de belangrijkste verdiensten van zijn carrière dat hij de jeugdige Robert Graettinger de kans gaf stukken te componeren, arrangementen te maken van standards, en deel uit te maken van het proces toen Kenton opnames maakte van avant-garde stukken met zijn orkest. Pete Rugolo en Bill Russo componeerden bigband stukken in de jazz traditie; Graettinger, daarentegen, probeerde ontwikkelingen uit de moderne klassieke muziek in het bigband idioom te incorporeren.
FnacChannel Classics Live At The Paradiso
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: