Uriah Heep Salisbury
Beschrijving
Bol Partner
Salisbury is het tweede studioalbum van de Britse rockband Uriah Heep en werd uitgebracht als LP in het begin van de jaren zeventig. Het album markeert een belangrijke fase in de muzikale ontwikkeling van de band. In vergelijking met hun debuutplaat is Salisbury sterker gericht op het progressieve rockgenre, met duidelijke invloeden uit symfonische rock en hardrock. De band experimenteert op deze release uitgebreid met complexe arrangementen, afwisselende structuren en invloeden uit klassieke muziek. Dit progressieve karakter komt vooral tot uiting in het gebruik van een 24-koppig orkest, dat een prominente rol speelt in het geluid van het album. Belangrijk kenmerk van Salisbury is de titeltrack, een ambitieuze compositie van zestien minuten waar het orkest volledig wordt ingezet. Dit nummer, simpelweg Salisbury genoemd, bevat meerdere tempowisselingen, uitgesponnen instrumentale passages en een krachtige opbouw, wat het tot een mijlpaal binnen het vroege progressieve rock-repertoire maakt. Het laat horen dat Uriah Heep de grenzen van het traditionele rockgeluid bewust opzoekt en verlegt. Naast het epische titelnummer bevat het album ook andere opvallende tracks zoals Bird of Prey en Lady in Black. Bird of Prey, waarmee de plaat opent, is energiek en bevat een mix van hardrock-elementen en karakteristieke hoge zangpartijen, die in latere metalstijlen invloedrijk zouden blijken. Lady in Black is een meer ingetogen nummer, rustige folk invloeden worden gecombineerd met melancholische zang en een eenvoudige, repetitieve opbouw die het tot een geliefde klassieker heeft gemaakt binnen het genre. Deze nummers illustreren goed de diversiteit en de experimenteerdrift waar Uriah Heep op Salisbury naar streeft. De LP Salisbury sluit nauw aan bij de tijdgeest van het begin van de jaren zeventig, toen progressieve en symfonische rock in opkomst waren en bands als Uriah Heep, maar ook Pink Floyd en Yes, het muzikale landschap bepaalden. De band zet op dit album duidelijk stappen richting een meer volwassen, gelaagde aanpak, waarbij toetsenist Ken Hensley een groot deel van het schrijfwerk voor zijn rekening neemt. Qua sfeer en uitstraling sluit de originele LP goed aan bij de inhoud: de cover toont een Britse tank, verwijzend naar het militaire oefenterrein Salisbury Plain, en benadrukt de kracht en het experimentele karakter van de muziek. De productie van de plaat, verzorgd door Gerry Bron, weet de verschillende muzikale lagen en het orkestrale geluid goed in balans te brengen, waardoor het album ruim vijftig jaar na verschijning nog steeds indruk maakt. Salisbury geldt vandaag de dag als een toonaangevend voorbeeld van vroege progressieve rock, waarin experiment en toegankelijkheid hand in hand gaan. Tracks als Bird of Prey en Lady in Black onderstrepen de veelzijdigheid van de band, terwijl het titelstuk aantoont dat Uriah Heep ook grootschalige muzikale avonturen niet uit de weg ging. Het album verscheen in het jaar 1971.
Salisbury is het tweede studioalbum van de Britse rockband Uriah Heep en werd uitgebracht als LP in het begin van de jaren zeventig. Het album markeert een belangrijke fase in de muzikale ontwikkeling van de band. In vergelijking met hun debuutplaat is Salisbury sterker gericht op het progressieve rockgenre, met duidelijke invloeden uit symfonische rock en hardrock. De band experimenteert op deze release uitgebreid met complexe arrangementen, afwisselende structuren en invloeden uit klassieke muziek. Dit progressieve karakter komt vooral tot uiting in het gebruik van een 24-koppig orkest, dat een prominente rol speelt in het geluid van het album. Belangrijk kenmerk van Salisbury is de titeltrack, een ambitieuze compositie van zestien minuten waar het orkest volledig wordt ingezet. Dit nummer, simpelweg Salisbury genoemd, bevat meerdere tempowisselingen, uitgesponnen instrumentale passages en een krachtige opbouw, wat het tot een mijlpaal binnen het vroege progressieve rock-repertoire maakt. Het laat horen dat Uriah Heep de grenzen van het traditionele rockgeluid bewust opzoekt en verlegt. Naast het epische titelnummer bevat het album ook andere opvallende tracks zoals Bird of Prey en Lady in Black. Bird of Prey, waarmee de plaat opent, is energiek en bevat een mix van hardrock-elementen en karakteristieke hoge zangpartijen, die in latere metalstijlen invloedrijk zouden blijken. Lady in Black is een meer ingetogen nummer, rustige folk invloeden worden gecombineerd met melancholische zang en een eenvoudige, repetitieve opbouw die het tot een geliefde klassieker heeft gemaakt binnen het genre. Deze nummers illustreren goed de diversiteit en de experimenteerdrift waar Uriah Heep op Salisbury naar streeft. De LP Salisbury sluit nauw aan bij de tijdgeest van het begin van de jaren zeventig, toen progressieve en symfonische rock in opkomst waren en bands als Uriah Heep, maar ook Pink Floyd en Yes, het muzikale landschap bepaalden. De band zet op dit album duidelijk stappen richting een meer volwassen, gelaagde aanpak, waarbij toetsenist Ken Hensley een groot deel van het schrijfwerk voor zijn rekening neemt. Qua sfeer en uitstraling sluit de originele LP goed aan bij de inhoud: de cover toont een Britse tank, verwijzend naar het militaire oefenterrein Salisbury Plain, en benadrukt de kracht en het experimentele karakter van de muziek. De productie van de plaat, verzorgd door Gerry Bron, weet de verschillende muzikale lagen en het orkestrale geluid goed in balans te brengen, waardoor het album ruim vijftig jaar na verschijning nog steeds indruk maakt. Salisbury geldt vandaag de dag als een toonaangevend voorbeeld van vroege progressieve rock, waarin experiment en toegankelijkheid hand in hand gaan. Tracks als Bird of Prey en Lady in Black onderstrepen de veelzijdigheid van de band, terwijl het titelstuk aantoont dat Uriah Heep ook grootschalige muzikale avonturen niet uit de weg ging. Het album verscheen in het jaar 1971.
Records on VinylSalisbury van Uriah Heep is nieuw in ons assortiment. Check de releasedatum om te kijken of het al leverbaar is.
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: