Ty Segall

De onwaarschijnlijk productieve garage rocker uit Californië, Ty Segall kondigt zijn tweede titelloze album aan. Sinds zijn eerste gelijknamige album uit 2008 bracht Segall een hele reeks albums uit. Emotional Mugger, Manipulator, Sleeper, Twins, Goodbye Bread, Melted en Lemons om er maar een aantal te noemen. En dan waren er nog diverse singles en EP’s en talloze andere projecten waarbij hij betrokken was. Zo zat hij achter de drums bij Fuzz en was hij producer van o.a. White Fence. Onvoorspelbaarheid loopt als rode draad door alles waar Ty Segall bij betrokken is. Op vorige albums nam hij soms de vrijheid om bijvoorbeeld lagen van overdubs weer te strippen om daarna weer samen te voegen tot iets geheel nieuws. Zo niet op dit nieuwe album. De productie is transparant. Opgenomen in een traditionele band setting met vaste waardes Emmett Kelly, Mikal Cronin, Charles Moothart en Ben Boye. Het album heeft een duidelijk band-geluid. Segall heeft alle ruimte om zijn halsbrekende gitaarspel te etaleren. Zijn stem klinkt helder en lijkt uit het diepst van zijn wezen te komen. Naast opzwepende garage rock met aanstekelijke fuzz gitaar riffs is er op het album ook ruimte voor een aantal psych-pop songs en een prachtige akoestische ballade. Met dit album benadrukt de muzikale alleskunner zijn veelzijdigheid. En bewijst hij wederom een begenadigd songwriter re zijn. Met een feilloos oor voor gouden melodieën.