The Egyptian Book Of Dead

De Egyptian Book of the Dead, ook wel bekend als het "Boek van het komen naar voren bij de dag," is een indrukwekkende verzameling van oude begrafenisteksten en spreuken die zijn ontworpen om de overledene te begeleiden op de ingewikkelde reis naar het hiernamaals. Deze teksten ontstonden tijdens de Nieuwe Koninkrijksperiode, rond 1550 voor Christus, en bleven zich ontwikkelen tot ongeveer 50 voor Christus. Ze putten uit eerdere religieuze teksten zoals de Piramide- en Kistenteksten, maar werden steeds meer gepersonaliseerd om tegemoet te komen aan de individuele behoeften van de overledene.

De teksten zijn zorgvuldig geschreven op papyrusrollen en vaak versierd met uitgebreide illustraties die verschillende scènes uit het hiernamaals levendig weergeven. Er zijn ongeveer 200 spreuken, en elke manuscript kan variëren, met een selectie die is afgestemd op de overledene. Een van de meest significante spreuken betreft de ceremonie van het wegen van het hart. Dit cruciale evenement bepaalde het lot van de overledene door hun hart te wegen tegen de veer van Ma'at, de godin van waarheid en rechtvaardigheid. Een lichter hart betekende een deugdzaam leven, wat de overledene toestemming gaf om door te gaan naar het hiernamaals.

Naast de spreuken die bescherming bieden aan het hart of begeleiding geven door het hiernamaals, zijn er ook spreuken die instructies geven aan de shabti-figuren, kleine standbeelden die bedoeld zijn om de overledene te dienen. Het centrale doel van het Boek van de Doden is om een veilige passage en een gunstig oordeel in het hiernamaals te garanderen, onder toezicht van Osiris, de god van de onderwereld. De teksten onthullen de diepgewortelde overtuiging van de Egyptenaren in wederopstanding en de onsterfelijkheid van de ziel. Zij stelden zich een paradijs voor, de Velden van Riet, waar een rechtvaardige ziel eeuwigdurende vreugde kan ervaren. Deze overtuigingen benadrukken het belang dat de Egyptenaren hechtten aan het leven in overeenstemming met de principes van Ma'at.

E.A. Wallis Budge, een Engelse filoloog en schrijver, vertaalde en bewerkte veel van deze oude werken na verschillende reizen naar Egypte en Soedan. Het Boek van de Doden, dat een wezenlijk onderdeel is van de traditie van begrafenisteksten, omvat een rijke geschiedenis en biedt een diep inzicht in de oude Egyptische opvattingen over leven, dood en het hiernamaals. Door de eeuwen heen heeft het Boek van de Doden een fascinerende rol gespeeld in de studie van de oude Egyptische religie en cultuur.