Stomping Ground

Voor het nieuwe album Stomping Ground ging Maison du Malheur de studio in om alle nummers (inclusief de zang) in vier dagen tijd op de band te slingeren tijdens een zogenaamde “Live Recording”. Oftewel: opnameknop indrukken en alles tegelijk inspelen zodat de opnames klinken alsof de band recht voor je neus staat te spelen. En dus zou je zweren dat je bij het bezielende openingsnummer Join The Weeds pal naast de blazerssectie staat, laat je alles uit je klauwen vallen halverwege het swingende Reboot en word je (tijdelijk) weer tot rust gebracht met de hypnotiserende werking van Streams Of Resonation. Je hoort de breekbaarheid in The Connection Is Fragile niet alleen, je ervaart hem. Je waant je in de woestijn tijdens de Morricone achtige blues van Your Number Is Up, je stampt mee op Stomping Ground.Nu hebben de bandleden van Maison du Malheur stuk voor stuk een muzikale bagage om 'wauw!' tegen te zeggen. Ze hebben de chops en de stops en de losse handjes. Jarenlang hebben ze zich gelaafd aan de muzikale oerbronnen van blues, jazz, jump, jive, soul en rock-‘n-roll. Om daar vervolgens een geheel eigen draai aan te geven, die je zelfs 'modern' zou kunnen noemen als dat niet zo'n rotwoord was. Deze jongens hebben grote vingervlugheid en nog grotere oren. Sommigen zijn autodidact, anderen weer jazzcats maar alles komt rechtstreeks uit de tenen. Allen zijn ze één met hun instrument. Het zijn kerels die hun leven in dienst hebben gesteld van de muziek, pardon: van de echte muziek, je weet wel muziek met alles erop er aan, puisten en parels, vloeken en zuchten, solo's en swing, kortom: de hele santenkraam.Voorman JP Mesker is in bezit van een platencollectie die via Louis Armstrong van Tom Waits naar Nick Cave loopt. Hij begon Maison du Malheur in 2010 aanvankelijk solo, als singer-songwriter. Binnen vier jaar tijd was zijn project een acht man sterk gevaarte geworden, en waren ze duizenden verkochte exemplaren van hun albums (Waiting For Trouble To Come, Wicked Transmission), honderden vlammende optredens (voor in totaal meer dan honderdduizend enthousiaste toeschouwers, ook en vooral op festivals) en een goedbetaalde biercommercial verder. De shows van Maison du Malheur worden gespeeld met de beleving van een pak hongerige wolven. Met onbedwingbare gretigheid bestijgen ze elk podium, en dan is het inpluggen en gaan. Dit is de kracht van Maison du Malheur: live spelen, muziek met adem erin maken, en samen met het publiek je plaats in het universum opeisen. Stomping Ground is de perfecte vastlegging van de ongeremde vrijheidsdrang van Maison du Malheur.