Shitney Beers Amity Island (CD)
Beschrijving
Bol Partner
Amity Island is het derde album van Shitney Beers, uitgebracht in 2024 op CD. Het project, oorspronkelijk gestart als een soloproject van Maxi Haug met melancholische indiefolk, heeft zich op dit album ontwikkeld tot een vijfkoppige band die zich richt op pure jaren 90 indie rock. De muziek kenmerkt zich door opgewekte gitaarpartijen, volle koorzang en een rijke instrumentatie, waaronder banjo en strijkers. Hoewel het album een energieke en soms luchtige sfeer neerzet, schuwt Shitney Beers serieuzere thema’s zoals misgendering en liefdesverdriet in de friendzone niet. Het geluid van Amity Island haalt inspiratie uit iconische jaren 90 bands als R.E.M., Pavement en Dinosaur Jr., wat Goed terug te horen is in het levendige en soms ironische karakter van de liedjes. Tegelijkertijd blijft de inhoud zeer actueel, met queer-feministische thema’s en popcultuurreferenties die de eigen generatie weerspiegelen. Het album voelt fris aan en biedt een positieve kijk op persoonlijke groei; het laat horen hoe het songwritingproces minder zwaar op de schouders van de band weegt, en er ruimte is voor humor en speelsheid. In de tracklist van Amity Island vind je nummers als "N4N", waarbij het moderne karakter van het album duidelijk naar voren komt, en "Done", waaraan Brockhoff meewerkt. Een ander opvallend nummer is "Don’t Let the Sun Go Down On My", dat een van de hoogtepunten vormt vanwege zijn melodieuze refrein en volle arrangementen. De CD telt in totaal 13 songs, en heeft met 36 minuten een compacte speelduur, waardoor het album soepel te beluisteren is. Het album is vernoemd naar het fictieve eiland uit de film "Der weiße Hai" (Jaws), wat een speelse verwijzing is naar de sfeer en de spanning die de muziek oproept. Amity Island laat horen hoe Shitney Beers de overstap maakt van melancholie naar opgewektheid zonder de diepgang uit het oog te verliezen, en positioneert zich als een relevante en eigentijdse bijdrage binnen het indie rock genre.
Amity Island is het derde album van Shitney Beers, uitgebracht in 2024 op CD. Het project, oorspronkelijk gestart als een soloproject van Maxi Haug met melancholische indiefolk, heeft zich op dit album ontwikkeld tot een vijfkoppige band die zich richt op pure jaren 90 indie rock. De muziek kenmerkt zich door opgewekte gitaarpartijen, volle koorzang en een rijke instrumentatie, waaronder banjo en strijkers. Hoewel het album een energieke en soms luchtige sfeer neerzet, schuwt Shitney Beers serieuzere thema’s zoals misgendering en liefdesverdriet in de friendzone niet. Het geluid van Amity Island haalt inspiratie uit iconische jaren 90 bands als R.E.M., Pavement en Dinosaur Jr., wat Goed terug te horen is in het levendige en soms ironische karakter van de liedjes. Tegelijkertijd blijft de inhoud zeer actueel, met queer-feministische thema’s en popcultuurreferenties die de eigen generatie weerspiegelen. Het album voelt fris aan en biedt een positieve kijk op persoonlijke groei; het laat horen hoe het songwritingproces minder zwaar op de schouders van de band weegt, en er ruimte is voor humor en speelsheid. In de tracklist van Amity Island vind je nummers als "N4N", waarbij het moderne karakter van het album duidelijk naar voren komt, en "Done", waaraan Brockhoff meewerkt. Een ander opvallend nummer is "Don’t Let the Sun Go Down On My", dat een van de hoogtepunten vormt vanwege zijn melodieuze refrein en volle arrangementen. De CD telt in totaal 13 songs, en heeft met 36 minuten een compacte speelduur, waardoor het album soepel te beluisteren is. Het album is vernoemd naar het fictieve eiland uit de film "Der weiße Hai" (Jaws), wat een speelse verwijzing is naar de sfeer en de spanning die de muziek oproept. Amity Island laat horen hoe Shitney Beers de overstap maakt van melancholie naar opgewektheid zonder de diepgang uit het oog te verliezen, en positioneert zich als een relevante en eigentijdse bijdrage binnen het indie rock genre.
AmazonAudio-cd, Grand Hotel Van Cleef / Indigo
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: