Patrick Wolf Crying The Neck (CD)
Beschrijving
Bol Partner
Patrick Wolf brengt met Crying The Neck een diep persoonlijk zevende studioalbum uit dat zich muzikaal beweegt tussen de genres indiepop, artpop en folk. De plaat kenmerkt zich door Wolf’s kenmerkende eclectische benadering met invloeden uit elektronische muziek en klassieke instrumentatie, waaronder de viola, dulcimer en bariton ukulele. Het album verscheen in 2025 als CD en markeert Wolf’s terugkeer na een lange creatieve en persoonlijke hiatus. Wolf heeft zich tijdens het schrijven laten inspireren door het verlies van zijn moeder, de melancholie van het Engelse platteland en lokale folklore uit Ramsgate, Kent, zijn nieuwe thuisbasis. De titel verwijst naar een traditionele oogstceremonie in Devon en Cornwall waarbij het binnenhalen van het laatste graan wordt gevierd. Deze symboliek van verlies en nieuw begin loopt als een rode draad door het hele album. Crying The Neck opent met Reculver, een zes minuten durende ballade die langzaam opbouwt van een subtiel pianobegin tot een uitbundig geheel met strijkers, gitaren en elektronica. De track speelt met spanningen tussen ingetogenheid en uitbarstingen en geeft het album een rijke, dramaturgische sfeer. Limbo is een van Wolf’s maandelijkse singles voorafgaand aan de albumrelease, en komt voort uit de worsteling met tussenwerelden: het leven tussen hoop en verdriet. Ook het nummer The Last of England vindt zijn plek op dit album en belicht Wolf’s relatie tot zijn wortels en Engelse identiteit. Op het album zijn gastbijdragen te horen van onder anderen Zola Jesus, Serafina Steer en Seb Rochford, wat de klankkleur verder verdiept en het project een collaboratieve dynamiek meegeeft. Jo Apps, Wolf’s zus, verzorgde de achtergrondzang op Dies Irae, waardoor het album een extra familielaadje krijgt. Patrick Wolf nam niet alleen de productie en compositie voor zijn rekening; hij speelde en arrangeerde de meeste instrumenten zelf, waarmee zijn authentieke en theatrale stijl volledig tot uiting komt. De dromerige melodieën en literaire teksten maken Crying The Neck tot een album vol emotionele gelaagdheid. Wolf duikt diep in thema’s als verlies, transformatie en culturele identiteit, wat het tot een rijk en ambitieus werk maakt binnen het hedendaagse indie- en artpoplandschap. Naast de persoonlijke reflectie biedt het album ook een ode aan het Engelse platteland en haar mythologie, waarmee Wolf zijn artistieke wedergeboorte bezegelt.
Beschrijving
(2)
Patrick Wolf brengt met Crying The Neck een diep persoonlijk zevende studioalbum uit dat zich muzikaal beweegt tussen de genres indiepop, artpop en folk. De plaat kenmerkt zich door Wolf’s kenmerkende eclectische benadering met invloeden uit elektronische muziek en klassieke instrumentatie, waaronder de viola, dulcimer en bariton ukulele. Het album verscheen in 2025 als CD en markeert Wolf’s terugkeer na een lange creatieve en persoonlijke hiatus. Wolf heeft zich tijdens het schrijven laten inspireren door het verlies van zijn moeder, de melancholie van het Engelse platteland en lokale folklore uit Ramsgate, Kent, zijn nieuwe thuisbasis. De titel verwijst naar een traditionele oogstceremonie in Devon en Cornwall waarbij het binnenhalen van het laatste graan wordt gevierd. Deze symboliek van verlies en nieuw begin loopt als een rode draad door het hele album. Crying The Neck opent met Reculver, een zes minuten durende ballade die langzaam opbouwt van een subtiel pianobegin tot een uitbundig geheel met strijkers, gitaren en elektronica. De track speelt met spanningen tussen ingetogenheid en uitbarstingen en geeft het album een rijke, dramaturgische sfeer. Limbo is een van Wolf’s maandelijkse singles voorafgaand aan de albumrelease, en komt voort uit de worsteling met tussenwerelden: het leven tussen hoop en verdriet. Ook het nummer The Last of England vindt zijn plek op dit album en belicht Wolf’s relatie tot zijn wortels en Engelse identiteit. Op het album zijn gastbijdragen te horen van onder anderen Zola Jesus, Serafina Steer en Seb Rochford, wat de klankkleur verder verdiept en het project een collaboratieve dynamiek meegeeft. Jo Apps, Wolf’s zus, verzorgde de achtergrondzang op Dies Irae, waardoor het album een extra familielaadje krijgt. Patrick Wolf nam niet alleen de productie en compositie voor zijn rekening; hij speelde en arrangeerde de meeste instrumenten zelf, waarmee zijn authentieke en theatrale stijl volledig tot uiting komt. De dromerige melodieën en literaire teksten maken Crying The Neck tot een album vol emotionele gelaagdheid. Wolf duikt diep in thema’s als verlies, transformatie en culturele identiteit, wat het tot een rijk en ambitieus werk maakt binnen het hedendaagse indie- en artpoplandschap. Naast de persoonlijke reflectie biedt het album ook een ode aan het Engelse platteland en haar mythologie, waarmee Wolf zijn artistieke wedergeboorte bezegelt.
Fnacorigineel album - Verschenen op 13/06/2025
Productspecificaties
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op:
Gerelateerde producten
Naar shop
