Pantha Du Prince Mondholz (LP)

Als het concept achter Arash Safaian's 'ÜberBach' - winnaar van een 2017 ECHO Klassik Award in de categorie 'Klassiek zonder grenzen' - was om muziek te componeren waarin men Bach kan horen zonder dat Bach daadwerkelijk aanwezig is, dan ontwikkelt de release van 'Mondholz: Remixes & Canons' het idee nog verder. Met twee originele tracks en twee remixen door de gerenommeerde elektronische producer Hendrik Weber alias Pantha Du Prince - die grapt dat de muziek van Bach in zijn genen zit, aangezien het in het huis van zijn ouders speelde voordat hij zelfs maar geboren was - vindt Weber 'het toepassen van de regels van Pantha Du Prince' op Safaian's werk. Zoals Safaian zegt: 'De poëzie van deze plaat is, voor mij, dat de universele architectuur van de canon gecombineerd wordt met het principe van dansen.' Voor beide artiesten is het een perfecte combinatie. 'Ik heb altijd het gevoel gehad dat hij hetzelfde over Bach zou denken,' vervolgt Safaian over Weber. 'Ik beschouw Black Noise als een van de beste elektronische platen, en hoor in zijn muziek een gecodeerde polyfonie, die een originaliteit heeft die je alleen van de natuur kent. Hij was mijn eerste en enige keuze voor samenwerking.' Weber, ondertussen, verklaart dat 'mijn diepe verbondenheid met Bach, en mijn bewustzijn van zijn impact op hoe we vandaag de dag naar muziek luisteren en muziek uitvoeren, mij naar een bepaalde ruimte hebben geleid. Zijn genialiteit omarmend en de structuren respecterend, wilde ik het idee van Bachs muziek overstijgen en er een nieuw stuk van maken, nog steeds met de canons als ruggengraat, maar gebruikmakend van nieuwe technologieën om zijn visie uit te breiden' Het resultaat is een feilloze samensmelting van Bachs revolutionaire stijl, Safaians opmerkelijke herinterpretatie van het werk van de componist - uitgevoerd door Sebastian Knauer (piano), Pascal Schumacher (vibrafoon) en het Zürich Chamber Orchestra - en Pantha Du Prince' eigenzinnige benadering van elektronische compositie. 'Muziek is de zender die je naar nieuwe plaatsen brengt, je geruststelt en verwart,' concludeert Weber, 'en wanneer muziekliefhebbers zich meer openstellen, en hun bewustzijn zich uitbreidt naar nieuwe gebieden die ze nog niet overwogen hebben te ervaren, dan ben ik daar dol op.' Is dit een teken van een tijdperk waarin klassieke en elektronische muziek niet langer wantrouwend tegenover elkaar zullen staan? Safaian's antwoord is simpel. 'Ik denk van wel. Ik hoop het. Laten we er aan werken.'