Ooit gelukkig

In Ooit gelukkig verkent Nico Dijkshoorn de complexe relatie met zijn moeder Nel, terwijl hij ook zijn eigen leven en afkomst onder de loep neemt. De roman ontvouwt zich vanuit een aangrijpende scène waarin Dijkshoorn en zijn broers hun moeder in een verzorgingshuis bezoeken. Nel, die te maken heeft met de gevolgen van een beroerte, krijgt bezoek van de kapper die haar complimenten maakt over haar nog mooie haar. Ondanks haar verzorgde uiterlijk, leidt ze een teruggetrokken leven op een gesloten afdeling in Aalsmeer, en het wordt al snel duidelijk dat deze zorgeloze dagen behoren tot het verleden.

Na het overlijden van zijn moeder wordt Dijkshoorn geconfronteerd met het besef dat hij weinig weet over haar leven. Waarom heeft hij nooit haar verdrietige momenten of bijzondere herinneringen gevraagd? Hoe heeft ze zijn vader leren kennen? De zoektocht naar antwoorden leidt hem naar Zwitserland, waar Nel kort na de oorlog enkele maanden intens gelukkig was. Deze reis door de tijd laat Dijkshoorn niet alleen de geschiedenis van zijn moeder, maar ook zijn eigen identiteit heroverwegen.

Ooit gelukkig is meer dan een eerbetoon aan Dijkshoorns moeder; het is een reflectie op het leven, op familierelaties en de verbinding tussen generaties. Dijkshoorn deelt openhartig zijn kwetsbaarheden, vooral zijn worstelingen met zijn vader, die lijdt aan alzheimer. Na twee jaar geen contact, ondergaat hij een transformatie in zijn kijk op de familiebanden die hij altijd als zwaar en problematisch heeft ervaren.

De roman vormt het vervolg op Nooit ziek geweest en samen bieden ze een meeslepende familiekroniek van een Amsterdamse familie in Amstelveen. Dijkshoorn, een veelzijdig talent met een achtergrond in schrijven, muziek en theater, geeft zijn lezers een indringende inkijk in de levens van zijn ouders en de impact van hun keuzes. Met zijn scherpe pen en authentieke stem weet hij grote thema’s als liefde, verlies en zelfontdekking tot leven te brengen.

Dit boek nodigt je uit om na te denken over je eigen geschiedenis en de mensen die je hebben gevormd. Dijkshoorns woorden blijven je bij, en zijn verhaal getuigt van de onzichtbare banden die ons met onze familie verbinden, zelfs als die soms gebroken lijken.