Ocean Holocene (LP)
Beschrijving
Na een wereldtournee van zes maanden keert de Berlijnse band The Ocean terug met hun nieuwste album 'Holocene', dat de opvolger vormt van het veelgeprezen dubbelalbum 'Phanerozoic' uit 2020. Met 'Holocene' voegt The Ocean een laatste hoofdstuk toe aan hun op paleontologie geïnspireerde albumreeks, gekenmerkt door een versmelting van atmosferische en progressieve (post)rock/metal met een nieuwe focus op elektronische elementen en een herdefiniëring van wat heaviness betekent.
Een rijke muzikale reis
The Ocean, opgericht aan het begin van het millennium en geleid door gitarist Robin Staps, toont geen tekenen van vertraging, zelfs niet na meer dan twintig jaar in de muziekscene. De band heeft zich gepositioneerd als een pionier in grenzeloze sonische exploratie en onverbiddelijke heavyness, wat resulteert in een formidabele reputatie binnen de (post-)rock en metal scene. Met het 'Holocene'-tijdperk betreedt de band een nieuwe muzikale fase die verder gaat dan hun vroegere werken.
Het Holoceentijdperk
Het album 'Holocene' is geïnspireerd door het laatste en tot nu toe kortste tijdperk op de geologische tijdschaal, waarin de mensheid haar stempel op de aarde heeft gedrukt. De snelgroeiende technologische vooruitgang heeft de wereld in ongekende manieren veranderd, en dit thema weerklinkt doorheen het album. Muzikaal is The Ocean intiemer en boeiender geworden, met talrijke verwijzingen naar hun eerdere discografie, waardoor oudere fans zich zeker zullen herkennen in de vertrouwde geluiden.
Een eclectische mix van stijlen
Een luisterervaring van 'Holocene' brengt een scala aan geluiden naar voren. De weidse ruimtelijkheid en de donkere, delay-gedrenkte melodieën zijn terug, maar er is ook een duidelijke vernieuwing. De gitaarvervorming is teruggedraaid ten gunste van stralende synths en blazers. Rossetti's charismatische en vaak cleane zang maakt het geheel af. Het album viert de machtige riffs, de Reznor-achtige vocalen en de donkere, synth-gedreven tracks. Tegelijkertijd biedt het invloeden van creepy/indie Radiohead en de trip hop van de vroege jaren 2000, zoals Portishead en Massive Attack.
Conclusie
Al deze diverse invloeden komen samen in een eclectisch album dat breder is dan ooit in de geschiedenis van The Ocean. 'Holocene' is een muzikale reis die zowel nieuwe als oude elementen omarmt, zonder af te wijken van de heavy sound waar de band bekend om staat. Een aanrader voor elke muziekliefhebber die zoekt naar een diepgaande en veelzijdige luisterervaring.
Na een wereldtournee van zes maanden keert de Berlijnse band The Ocean terug met hun nieuwste album 'Holocene', dat de opvolger vormt van het veelgeprezen dubbelalbum 'Phanerozoic' uit 2020. Met 'Holocene' voegt The Ocean een laatste hoofdstuk toe aan hun op paleontologie geïnspireerde albumreeks, gekenmerkt door een versmelting van atmosferische en progressieve (post)rock/metal met een nieuwe focus op elektronische elementen en een herdefiniëring van wat heaviness betekent.
Een rijke muzikale reis
The Ocean, opgericht aan het begin van het millennium en geleid door gitarist Robin Staps, toont geen tekenen van vertraging, zelfs niet na meer dan twintig jaar in de muziekscene. De band heeft zich gepositioneerd als een pionier in grenzeloze sonische exploratie en onverbiddelijke heavyness, wat resulteert in een formidabele reputatie binnen de (post-)rock en metal scene. Met het 'Holocene'-tijdperk betreedt de band een nieuwe muzikale fase die verder gaat dan hun vroegere werken.
Het Holoceentijdperk
Het album 'Holocene' is geïnspireerd door het laatste en tot nu toe kortste tijdperk op de geologische tijdschaal, waarin de mensheid haar stempel op de aarde heeft gedrukt. De snelgroeiende technologische vooruitgang heeft de wereld in ongekende manieren veranderd, en dit thema weerklinkt doorheen het album. Muzikaal is The Ocean intiemer en boeiender geworden, met talrijke verwijzingen naar hun eerdere discografie, waardoor oudere fans zich zeker zullen herkennen in de vertrouwde geluiden.
Een eclectische mix van stijlen
Een luisterervaring van 'Holocene' brengt een scala aan geluiden naar voren. De weidse ruimtelijkheid en de donkere, delay-gedrenkte melodieën zijn terug, maar er is ook een duidelijke vernieuwing. De gitaarvervorming is teruggedraaid ten gunste van stralende synths en blazers. Rossetti's charismatische en vaak cleane zang maakt het geheel af. Het album viert de machtige riffs, de Reznor-achtige vocalen en de donkere, synth-gedreven tracks. Tegelijkertijd biedt het invloeden van creepy/indie Radiohead en de trip hop van de vroege jaren 2000, zoals Portishead en Massive Attack.
Conclusie
Al deze diverse invloeden komen samen in een eclectisch album dat breder is dan ooit in de geschiedenis van The Ocean. 'Holocene' is een muzikale reis die zowel nieuwe als oude elementen omarmt, zonder af te wijken van de heavy sound waar de band bekend om staat. Een aanrader voor elke muziekliefhebber die zoekt naar een diepgaande en veelzijdige luisterervaring.
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: