Nirvana Incesticide

Bol Partner

Nirvana’s album Incesticide is een compilatie van het Amerikaanse rocktrio, uitgebracht in het begin van de jaren negentig, specifiek in 1992. Het album valt binnen het alternatieve rockgenre met sterke invloeden van punk en grunge, en biedt een dieper en rauwer inzicht in het creatieve spectrum van de band. Incesticide bestaat zowel uit niet eerder uitgebrachte nummers als b-sides en covers, waarmee het een bijzonder karakter krijgt dat afwijkt van de gepolijste mainstreamproductie van het voorgaande album Nevermind. Qua samenstelling onderscheidt Incesticide zich door een duidelijke tweedeling, zeker merkbaar als je het beluistert op de 2 LP-versie. De eerste LP bevat relatief toegankelijke, popachtige en melodieuze tracks die doen denken aan de speelse en kinderlijk ogende stijl waar Kurt Cobain zich graag mee associeerde. Dit wordt bijvoorbeeld weerspiegeld in de originele Nirvana-covers van bands als The Vaselines. De tweede LP daarentegen verkent de rauwe kant van Nirvana, met dissonante en compromisloze punkrocknummers die refereren aan Cobains fascinatie voor underground en outsider-muziek. Incesticide biedt een brede kijk op Nirvana’s muzikale identiteit en bevat enkele tracks die exemplarisch zijn voor hun diversiteit. Het nummer Sliver is direct herkenbaar en vangt de essentie van Nirvana’s vroege geluid: een eenvoudige, pakkende melodie gekoppeld aan een speels en ironisch verhalend perspectief. Sliver stond voor het eerst als single op zichzelf voordat het op dit album een bredere release kreeg, waardoor het een bijzondere positie inneemt. Een tweede opvallend nummer is (New Wave) Polly, een alternatieve en snellere uitvoering van de eerder op Nevermind verschenen track Polly. Met feller synchroon drumwerk en een duidelijke punky drive laat dit nummer goed horen hoe Nirvana hun bestaande catalogus kon herinterpreteren. Ten derde is Aneurysm een nummer dat het album krachtig afsluit. Dit is een uptempo compositie met een imposant instrumentaal intro en repetitieve, bijna hypnotiserende refreinen; het nummer verscheen oorspronkelijk als B-kant van de single Smells Like Teen Spirit voordat het zijn plek op Incesticide kreeg. Het album als geheel is niet zomaar een verzameling losse nummers. Incesticide vult het verhaal van Nirvana aan door de ruwe energie van hun beginjaren te combineren met hun latere, meer uitgewerkte muzikale experimenten. Het album biedt fans een inkijkje in de minder toegankelijke, maar uiterst authentieke kant van de band. Incesticide kreeg een originele schildering van Cobain als albumhoes, wat bijdroeg aan het eigenzinnige en enigszins verontrustende karakter van het geheel. Cobains artwork, waarbij een baby met een beschadigd hoofd een alienachtig figuur omhelst dat op zijn beurt paarse papavers vasthoudt, onderstreept de onconventionele esthetiek. Na de explosieve doorbraak van Nevermind diende Incesticide niet als opvolger in het strakke commerciële circuit, maar eerder als document van Nirvana’s veelzijdige roots. Beide LP’s zijn een eerbetoon aan het niet-aflatende experimenteren en de DIY-ethiek van de band. Incesticide is daardoor een album dat zowel het oude als het nieuwe Nirvana laat horen, met een eigenzinnige mix van punk, alternatieve rock en grunge die typerend is voor het tijdperk waarin het werd uitgebracht. Met zijn twee LP’s vormt het album een essential binnen het oeuvre van Nirvana en binnen het alternatieve rockgenre van de vroege jaren negentig.

Fnac

verzamelalbum - Verschenen op 07/04/2017 - bij Polydor