Music For Pleasure

Music For Pleasure van The Damned is het tweede studioalbum van deze Britse band en staat bekend als een opmerkelijke stap in hun vroege ontwikkeling. Het album verscheen in het jaar 1977 en werd geproduceerd door Nick Mason, bekend van Pink Floyd. Hoewel dit album vaak overschaduwd wordt door zijn voorganger, laat het een duidelijke evolutie in stijl en compositie horen. The Damned bleef trouw aan hun punkroots, maar verweefde meer complexe structuren en experimentele elementen in hun muziek. Muzikaal gezien profileert Music For Pleasure zich vooral als een punkalbum, maar met invloeden die wijzen op groeiend experimentalisme. De toevoeging van een tweede gitarist, Lu Edmonds, gaf de band een krachtigere en meer gelaagde sound. Ook bevat het album een gastoptreden van saxofonist Lol Coxhill, wat bijdraagt aan de verbreding van het muzikale palet en het album een uniek karakter verleent binnen het punkgenre. Enkele tracks die op deze cd te vinden zijn en het karakter van het album goed samenvatten, zijn Problem Child, Don't Cry Wolf en Alone. Problem Child is een energieke punktrack die het nieuwe geluid van de band onderstreept. Don't Cry Wolf valt op door zijn directe punkattitude en aanstekelijke melodie, terwijl Alone een van de snelste en meest compromisloze nummers van het album is, en laat horen hoe de band op de toppen van hun kunnen speelt. Het geluid op Music For Pleasure wordt overal gekenmerkt door brute energie, felle gitaren en agressieve zang. Tegelijkertijd zijn er momenten waarop de nummers meer uitgesponnen en melodieus klinken, wat de ambitie van de band illustreert om verder te kijken dan het zuivere punkidioom. Ondanks de kritische ontvangst bij de release wordt Music For Pleasure door fans en verzamelaars tegenwoordig gewaardeerd als een gedurfde en intrigerende mijlpaal in de vroege Britse punkgeschiedenis.