Mario Häring & Josefine Göhmann Extase (CD)

'Ik stelde me een programma voor dat ons als het ware muzikaal door een Berlijns technoweekend zou leiden,' schrijft pianist Mario Häring in het boekje van deze opname. Om je gerust te stellen: Hij doelt niet op elektronische muziek met dreunende beats, maar op pianomuziek van Claude Debussy tot Richard Wagner. Het verbindende element is het extatische effect van deze muziek, dat voelbaar is voor iedereen die het hoort of zelfs speelt. Vandaar de passende titel 'Extase'. Dus wanneer Mario Häring zijn playlist voor het weekend samenstelt, is hij vooral bezig met de intensiteit die gedurende deze drie dagen moet worden gecreëerd. Vrijdag begint met 'L'Isle Joyeuse' van Claude Debussy als aankomst op het 'Eiland van Vreugde'. Franz Liszts 'Mephisto Waltz', Faust en Mephisto brengen het feest op gang, dat eindigt met Guillaume Connessons 'Techno Parade' op de dansvloer. Het gelijknamige werk - Alexander Scriabins 5e Pianosonate, gebaseerd op zijn 'Poème de l'Extase' - leidt tot een extatische interpersoonlijke ontmoeting, die culmineert in een erotische en intieme zaterdagochtend met Debussy's '3 Chansons de Bilitis'. Een trance-achtige avond met John Cage's 'Bacchanale' voor geprepareerde piano wordt gevolgd door een zondag die zich richt op het emotionele/transcendentale aspect van extase met het Andante uit Sergei Rachmaninovs Cellosonate en 'Isoldens Liebestod' van Richard Wagner/Franz Liszt. Natuurlijk brengt hij het feestweekend niet alleen door, maar viert hij feest met vrienden. In dit geval met fluitiste Clara Andrada de la Calle, klarinettiste Sharon Kam, cellist Alexandre Castro-Balbi en sopraan Josefine Göhmann, die al een album met hem heeft opgenomen. 'Met 'Extase' was het belangrijk voor mij dat het programma ook mijn muzikale werk vertegenwoordigt. Kamermuziek is tenslotte minstens zo belangrijk voor mij als mijn solowerk. Ik ervaar zoveel verschillende werelden en stijlen,' zegt Mario Häring. 'Extase' is niet alleen een buitengewoon solopianoprogramma, maar eerder een fascinerend cirkelredenering die op een slimme manier de verwennerij van de romantiek combineert met de mechaniek van de moderniteit. De aanwezigheid van gasten maakt van deze muzikale ervaring een reis die de aandacht vestigt op de zelfbeperking van het techno-idee en een veelheid aan mogelijke interpretaties opent. Het programma dient niet alleen om de indrukwekkende speelcultuur van Mario Häring te presenteren, maar vertelt ook verhalen die een blijvende invloed hebben op de perceptie van muziek. Het gaat over het overwinnen van grenzen, over de mogelijkheid van openheid bij het luisteren naar veeleisende composities, zonder onnodige beperkingen op te leggen. Uiteindelijk is 'extase' direct gerelateerd aan plezier. De ervaring vereist niet per se dansen om geïnspireerd te raken. Luisteren alleen al kan helpen op het pad naar het ontketenen van een bewustzijn dat streeft naar meer dan het gewone. Het is een uitnodiging om het boeiende pad van muzikale extase te betreden en het plezier van de diversiteit aan klanken te ontdekken.