Lee Morgan The Procrastinator (LP)
Beschrijving
Bol
Lee Morgan’s album The Procrastinator is een klassiek voorbeeld van het hardbopgenre, uitgebracht als LP in het jaar 1978. Het album werd hoofdzakelijk opgenomen in 1967, maar bleef vervolgens ruim tien jaar liggen bij Blue Note Records, waardoor het pas postuum verscheen. Dit tijdloze werk markeert een periode in Morgan’s carrière waarin hij zich bevond te midden van zijn meest productieve en artistiek innovatieve jaren. Op deze plaat speelt Lee Morgan samen met een uitzonderlijke bezetting: Wayne Shorter op tenorsaxofoon, Bobby Hutcherson op vibrafoon, Herbie Hancock op piano, Ron Carter op bas en Billy Higgins op drums. Deze muzikale topformatie zorgt voor een rijk en gelaagd geluid dat kenmerkend is voor de late jaren zestig hardbop. Morgan staat bekend om zijn krachtige en expressieve trompetspel en op The Procrastinator is hij op zijn best, in nauwe samenspraak met de andere grootheden in zijn sextet. Het album opent met het titelnummer The Procrastinator, een compositie van Morgan zelf. Deze track valt op door zijn lyrische trompetlijn en het sprankelende vibrafoongeluid van Hutcherson. Het nummer verbeeldt perfect de samenwerking tussen de muzikanten, met een moderne interpretatie van het hardbopidioom. Een andere opvallende track is Party Time, een funky en toegankelijke compositie waarin Herbie Hancock’s pianospel een centrale rol inneemt. De sfeer van dit nummer reflecteert de speelse, maar toch diep gelaagde benadering van Morgan en zijn band. Ook Rio verdient vermelding; het stuk begint met een atmosferische basintro van Ron Carter, waaraan de introspectieve tenorsaxofoon van Wayne Shorter een bijzondere klank toevoegt. Hiermee laat het album horen hoe de band experimenteert met meer open structuren en geluiden die vooruitwijzen naar latere ontwikkelingen in jazz. The Procrastinator is niet alleen een showcase van technisch kunnen, maar ook van emotionele diepgang en muzikaal avontuur. De composities van Morgan en Shorter, die het album vormen, zijn fris, inventief en bieden ieder van de muzikanten ruimte voor expressie. Het samenspel is strak, maar nooit voorspelbaar; het sextet duwt de hardbop naar zijn artistieke grenzen door invloeden uit de free jazz en modale jazz subtiel te verwerken. Naast het muzikale aspect is het album ook historisch relevant. De opnames markeren de laatste samenwerking tussen Morgan en Shorter, een associatie die bijna acht jaar duurde en bepalend is geweest voor de evolutie van de moderne jazz. Hoewel The Procrastinator niet Morgan’s bekendste LP is, geldt het als een favoriet onder kenners door de compromisloze muzikale visie en het onmiskenbare Blue Note-geluid dat de plaat uitstraalt. The Procrastinator wordt beschouwd als een vital en tijdloos album dat recht doet aan het unieke talent van Lee Morgan en zijn medespelers. De LP biedt een indringende luisterervaring die laat zien waarom hardbop in de jaren zestig een innovatieve kracht was en Morgan een van de belangrijkste vertegenwoordigers van deze stroming.
Lee Morgan’s album The Procrastinator is een klassiek voorbeeld van het hardbopgenre, uitgebracht als LP in het jaar 1978. Het album werd hoofdzakelijk opgenomen in 1967, maar bleef vervolgens ruim tien jaar liggen bij Blue Note Records, waardoor het pas postuum verscheen. Dit tijdloze werk markeert een periode in Morgan’s carrière waarin hij zich bevond te midden van zijn meest productieve en artistiek innovatieve jaren. Op deze plaat speelt Lee Morgan samen met een uitzonderlijke bezetting: Wayne Shorter op tenorsaxofoon, Bobby Hutcherson op vibrafoon, Herbie Hancock op piano, Ron Carter op bas en Billy Higgins op drums. Deze muzikale topformatie zorgt voor een rijk en gelaagd geluid dat kenmerkend is voor de late jaren zestig hardbop. Morgan staat bekend om zijn krachtige en expressieve trompetspel en op The Procrastinator is hij op zijn best, in nauwe samenspraak met de andere grootheden in zijn sextet. Het album opent met het titelnummer The Procrastinator, een compositie van Morgan zelf. Deze track valt op door zijn lyrische trompetlijn en het sprankelende vibrafoongeluid van Hutcherson. Het nummer verbeeldt perfect de samenwerking tussen de muzikanten, met een moderne interpretatie van het hardbopidioom. Een andere opvallende track is Party Time, een funky en toegankelijke compositie waarin Herbie Hancock’s pianospel een centrale rol inneemt. De sfeer van dit nummer reflecteert de speelse, maar toch diep gelaagde benadering van Morgan en zijn band. Ook Rio verdient vermelding; het stuk begint met een atmosferische basintro van Ron Carter, waaraan de introspectieve tenorsaxofoon van Wayne Shorter een bijzondere klank toevoegt. Hiermee laat het album horen hoe de band experimenteert met meer open structuren en geluiden die vooruitwijzen naar latere ontwikkelingen in jazz. The Procrastinator is niet alleen een showcase van technisch kunnen, maar ook van emotionele diepgang en muzikaal avontuur. De composities van Morgan en Shorter, die het album vormen, zijn fris, inventief en bieden ieder van de muzikanten ruimte voor expressie. Het samenspel is strak, maar nooit voorspelbaar; het sextet duwt de hardbop naar zijn artistieke grenzen door invloeden uit de free jazz en modale jazz subtiel te verwerken. Naast het muzikale aspect is het album ook historisch relevant. De opnames markeren de laatste samenwerking tussen Morgan en Shorter, een associatie die bijna acht jaar duurde en bepalend is geweest voor de evolutie van de moderne jazz. Hoewel The Procrastinator niet Morgan’s bekendste LP is, geldt het als een favoriet onder kenners door de compromisloze muzikale visie en het onmiskenbare Blue Note-geluid dat de plaat uitstraalt. The Procrastinator wordt beschouwd als een vital en tijdloos album dat recht doet aan het unieke talent van Lee Morgan en zijn medespelers. De LP biedt een indringende luisterervaring die laat zien waarom hardbop in de jaren zestig een innovatieve kracht was en Morgan een van de belangrijkste vertegenwoordigers van deze stroming.
Records on VinylThe Procrastinator van Morgan, Lee is nieuw in ons assortiment. Check de releasedatum om te kijken of het al leverbaar is.
Fnacorigineel album - Verschenen op 15/08/2025 - bij DECCA
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: