Kenny Burrell Guitar Forms (LP)

Bol Partner

Guitar Forms van Kenny Burrell is een jazzalbum dat geldt als een van de meest bijzondere uit zijn carrière. Het heeft een belangrijke plaats binnen de jazzgeschiedenis, niet alleen vanwege het gitaarspel van Burrell, maar ook vanwege de bijzondere rol van arrangeur en orkestleider Gil Evans. Deze samenwerking levert een album op dat zowel als klassieker van Burrell als van Evans wordt erkend. Guitar Forms verscheen in een beperkte oplage als LP onder het label Verve en wordt in de hedendaagse reissue-markt regelmatig opnieuw uitgebracht, vaak als high-end persing op zwaar vinyl. Het genre van het album is overduidelijk jazz, maar Burrell en Evans brengen verschillende stromingen samen. Zo zijn er orkestrale stukken waarin het grote ensemble, aangestuurd door Evans, de gitaar omlijst met rijke en inventieve arrangementen. Andere nummers zijn juist ingetogen, klein van opzet, en benadrukken Burrells vloeiende en smaakvolle gitaarspel. Er is zelfs een solo-uitvoering op het album te vinden, waardoor het geheel een brede doorsnede van jazzgitaarstijlen laat horen. Guitar Forms is opgenomen in de periode tussen het einde van 1964 en het voorjaar van het daaropvolgende jaar. Op het album zijn in totaal negen tracks te horen, die een gevarieerd beeld geven van Burrells muzikale veelzijdigheid. Een van de meest in het oog springende composities is 'Lotus Land', een bijna negen minuten durend nummer waarin het orkest van Evans dominant aanwezig is en Burrells gitaar moeiteloos versmelt met subtiele blazers en rijke harmonieën. Dit nummer toont het vakmanschap van zowel Evans als arrangeur als van Burrell als solist. Een meer ingetogen nummer is 'Terrace Theme', dat juist qua bezetting veel kleiner is: hier horen we Burrell met een kleine groep muzikanten, waaronder pianist Roger Kellaway en drummer Grady Tate. De sfeer is luchtig, met een bijna nonchalante benadering die de veelzijdigheid van het album benadrukt. Daarnaast is 'Moon and Sand' een bossa nova-getint stuk waarin de orkestratie weer meer op de voorgrond treedt en zich een licht exotische sfeer ontvouwt, wat de klankwereld van het album verder verrijkt. Hoewel Burrell vooral bekendstaat om zijn werk in het hardbop- en souljazzidioom, laat Guitar Forms zien dat hij ook uitstekend uit de voeten kan met blues, latin, en zelfs klassieke invloeden. Zo speelt hij akoestische gitaar op 'Prelude #2' en 'Loie', waarmee hij ook een meer klassieke kant van zichzelf laat horen. De uitvoering is altijd beheerst, melodieus en zorgvuldig, zonder te vervallen in technisch vertoon. Een bijzonder aspect van dit album is de balans tussen grote orkestrale stukken en kleinschalige uitvoeringen. Dit geeft het album een afwisselend karakter, maar dankzij het samenbindende gitaarspel van Burrell en de coherentie in de arrangementen blijft het geheel consistent. De productie, oorspronkelijk onder leiding van Creed Taylor, garandeert bovendien een hoge geluidskwaliteit. Guitar Forms werd in zijn releasejaar genomineerd voor verschillende prestigieuze prijzen, waaronder een Grammy voor Best Instrumental Jazz Performance en voor de fotografie van de albumhoes. Door zijn unieke combinatie van orkestrale jazz, intieme kamermuziek en virtuoos gitaarspel geldt het album tot op de dag van vandaag als een essentiële plaat voor iedere liefhebber van jazz en jazzgitaar.

Fnac

origineel album - Verschenen op 10/05/2024 - bij Import