John Mayall & The Bluesbreakers Bare Wires (CD)

Bare Wires van John Mayall & The Bluesbreakers is een album dat bekend staat om zijn innovatieve mix van blues, jazz, folk en rock. Het album markeert een belangrijk moment in de carrière van Mayall, want het zou zijn laatste studioplaat zijn onder de naam "Bluesbreakers", en tevens zijn eerste grote commerciële succes in de Verenigde Staten. Het album werd uitgebracht in de tweede helft van de jaren zestig en was in Groot-Brittannië zeer succesvol, waar het zijn hoogste notering ooit in de albumlijsten behaalde. De muziek op Bare Wires laat een opvallend brede muzikale benadering horen. In plaats van te blijven steken in het traditionele bluesgeluid dat Mayall typerend maakte, opent het album met de ambitieuze "Bare Wires Suite", een samenhangend geheel van meerdere nummers die samen bijna een kwartier duren. Hierin zijn jazz-invloeden en introspectieve teksten sterk aanwezig. Deze opening getuigt van de creatieve uitbreiding die Mayall opzocht samen met zijn nieuwe, uitgebreide bandbezetting, waaronder jonge gitarist Mick Taylor en blazers die de muziek extra kleur geven. Het album bevat verschillende tracks die de veelzijdigheid van het gezelschap onderstrepen. Zo onderscheidt "No Reply" zich als een funky, lichtvoetig nummer, ondersteund door percussie en een speelse gitaarlijn die mede is geschreven door Mick Taylor. Een andere opvallende track is "I’m a Stranger", dat wordt gekenmerkt door een elegante, bijna soulvolle interpretatie van het bluesschema, een directe knipoog naar artiesten als Bobby Bland. "Hartley Quits", dat verwijst naar het vertrek van drummer Keef Hartley tijdens deze periode, is een klassiek bluesnummer waarin Mick Taylor’s gitaarspel excelleert in een krachtige, bijna schrijnende solo. De sfeer op Bare Wires is opvallend beheerst en introspectief, ondanks de ambitieuze instrumentatie en thematische breedte. Mayall gebruikt diverse instrumenten zoals harmonium, harmonica en klavecimbel, wat bijdraagt aan de bijzondere klankkleur van het album. De toevoeging van viool en koperblazers geeft het geheel een jazzy en soms bijna folky karakter, zonder dat het album zijn bluesbasis uit het oog verliest. Bare Wires wordt algemeen beschouwd als een baanbrekend bluesrockalbum dat de grenzen van het genre heeft opgerekt en de veelzijdigheid van John Mayall als muzikant onderstreept. Het album laat horen hoe de Britse blues van de jaren zestig zich ontwikkelde tot een complexer, genre-overstijgend geluid. Tegelijk is het een ode aan persoonlijke thema’s als verlies en verandering, met teksten die opvallend openhartig en reflectief zijn. Met tracks als "Bare Wires", "No Reply" en "I’m a Stranger" blijft dit album een mijlpaal binnen het bluesrockrepertoire.