Hamilton De Hollanda Samba Chico (CD)

Hamilton de Holanda is misschien wel de belangrijkste instrumentalist die Brazilië in de afgelopen decennia aan de wereld heeft voorgesteld. Hij zou eenzelfde wereldwijde erkenning kunnen krijgen als Baden Powell in de jaren zestig of Hermeto Pascoal in de jaren zeventig. Net als de genoemden is Hamilton niet alleen een briljant technicus, maar ook diep geworteld in de Braziliaanse muziektraditie. In zijn geval kan dat echter niet anders, want zijn instrument is de Bandolim - de Braziliaanse Mandoline - die een lange en rijke traditie kent in de Samba en de Choro, genres waarvan de geschiedenis meer dan 100 jaar teruggaat en die de twee hoekstenen vormen van de Musica Popular Brasileira (MPB). Een andere hoeksteen van de MPB, zij het in vroegere tijden, is de zanger, componist en dichter Chico Buarque. Hoewel hij een van de liedjesschrijvers is die hun carrière begonnen in de post-bossa fase in het midden van de jaren zestig, heeft hij, in tegenstelling tot zijn tijdgenoten Gilberto Gil en Caetano Veloso, nooit geflirt met rock en psychedelia. In plaats daarvan stelde hij zich tevreden met de rijkdom van de oer-Braziliaanse muziekvormen, Samba en Choro spelen een belangrijke rol in zijn werk. Hamilton de Holanda's 29e album Samba de Chico is een eerbetoon aan Chico Buarque en zijn muziek, maar ook aan 100 jaar Samba. De geselecteerde nummers stammen bijna uitsluitend uit het begin van Chico's carrière - het nieuwste, Piano na Mangueira, werd geschreven met Antonio Carlos Jobim. Het is een eerbetoon aan de beroemde sambaschool van Rio, en is al 23 jaar oud. Titels als A Rita, Quem te viu, quem te vê of Roda viva uit de jaren zestig, zijn inmiddels opgenomen in het Braziliaanse DNA: Er is bijna niemand in het land die deze liedjes niet kan zingen. Construção, Deus lhe pague of Morena de Angola tonen de boze Chico van de jaren zeventig, die voortdurend in gevecht was met de censuur van de militaire dictatuur en die in het begin van het decennium een jaar in ballingschap moest gaan in Italië. Hamilton de Holanda vertolkt deze liederen, die in zijn land stuk voor stuk klassiekers zijn, even virtuoos als speels, even respectvol als onconventioneel. Hij speelt zijn tien akkoorden Bandolim tegelijkertijd als melodie en als begeleiding. Hij harmonieert adembenemend met de percussie van Thiago da Serrinha en de bas van (afwisselend) André Vasconcellos en Guto Wirtti, met wie hij al jaren samenwerkt. Ook met de Italiaanse pianist Stefano Bollani, het gastoptreden op twee nummers, heeft hij een oud samenwerkingsverband: in 2013 brachten zij het gezamenlijke album O que será uit, waarvan het titelnummer door Chico Buarque werd geschreven. De titel O meu amor en Atrás da porta werden vertolkt door de meermaals bekroonde Spaanse zangeres Silvia Pérez Cruz. En Chico Buarque zelf geeft het project zijn compliment door A volta do malandro en Vai trabalhar vagabundo te zingen, twee van zijn eigen nummers, die hij decennia lang niet had gezongen. Hamilton de Holanda, geboren in 1976, groeide op in een familie van muzikanten in de hoofdstad Brasilia. Op vijfjarige leeftijd kreeg hij van zijn grootvader een Bandolim als kerstcadeau: 'Van daaruit is het begonnen en sindsdien heb ik dit instrument niet meer losgelaten,' zei hij. In 1997 bracht hij zijn eerste CD uit (samen met zijn broer, de gitarist Fernando César, als Dois de Ouro) en werd al snel een belangrijke naam in de Braziliaanse scene. Hij speelde mee op albums van Djavan, Maria Bethânia en Seu Jorge. Zijn reputatie verspreidde zich snel internationaal en hij werd o.a. uitgenodigd door Cesaria Evora, Richard Galliano en Mayra Andrade in hun studio's. Alleen publiceerde hij in snelle opeenvolging albums met gastoptredens zoals Wynton Marsalis, Chucho Valdés of Omar Sosa. Hij heeft ook samengewerkt met artiesten als Chick Corea, Bela Fleck, Buena Vista, Melody Gardot en Carminho. Wayne Shorter werd onlangs gevraagd met welke muzikant hij zou willen samenwerken, en hij zei Hamilton. De Duitse jazzlegende Rolf Kühn, met wie hij net samen heeft opgenomen voor Rolfs volgende album, dat in de herfst uitkomt, zei: 'Hamilton is een van de meest interessante en beste instrumentalisten met wie ik ooit in mijn carrière heb gespeeld. 'Karl Lippegaus bestempelde Hamilton de Holanda in zijn kritiek op het album Pelo Brasil voor Fono Forum als 'een van de grootste snaarartiesten van onze tijd' en gewoon 'geniaal'. Samba de Chico levert verder betekenisvol bewijs dat deze toeschrijvingen hoogstwaarschijnlijk juist zijn.