Gone Are The Good Days

Bol Partner

Chunk! No, Captain Chunk! keert na een pauze van bijna vijf jaar terug met het album Gone Are The Good Days, uitgebracht in het genre easycore: een mix van poppunk en post-hardcore met stevige drums, zware gitaren en melodieuze refreinen. Het album is verkrijgbaar op CD en vormt zowel een terugblik op hun kenmerkende stijl als een poging tot vernieuwing. Gone Are The Good Days wordt gekenmerkt door energieke producties en een sterk gevoel voor zomer en jeugdigheid, waarbij de band het muzikale draaiboek van hun eerdere werk trouw blijft. De nummers zijn pakkend, vol aanstekelijke melodieën en hooks die binnen de easycore traditie passen. Gitaren zijn massief en versterken de impact van uptempo stukken, terwijl de productie alles strak en modern houdt. Vanaf de openingssong Bitter is het meteen duidelijk dat Chunk! No, Captain Chunk! geen gas terugneemt. Bitter pakt uit met een langzame opbouw en een sample van de bandnaam, waarna het losbarst in een volwassen easycore sound vol melodie, breakdowns en een toegankelijke energie. Het nummer zet de toon voor de rest van het album, waarbij de band hun terugkeer krachtig viert. Een ander opvallend nummer is Drift Away, dat het klassieke sound en vibe van de groep onderstreept. Ook hier domineren de herkenbare gitaarriff en meezingbare refrein, waardoor fans direct het vertrouwde Chunk!-gevoel ervaren. De song wisselt tussen rustige momenten en meer explosieve passages, wat typerend is voor het genre en de band. Verder springt het titelnummer Gone Are The Good Days eruit, waarin nostalgie en het verlangen naar vroegere tijden samenkomen. Het refrein is breed en uplifting, met gepolijste vocalen en een productie die mikt op het hart van poppunk fans. Ondanks woorden over het voorbijgaan van "de goede oude tijd", straalt het nummer het plezier en de energie uit waarmee de band bekend werd. In Minoriënten als Made For More toont de band hun vermogen om zowel stevig als melodieus te zijn, waarbij crunchy gitaren en up-tempo ritmes samenkomen. Ook nummers als Fin en Painkillers bieden variatie; Fin sluit het album groots af en doet qua sfeer denken aan latere werk van zware alternatieve bands, terwijl Painkillers vooral indruk maakt met persoonlijke teksten en een meer duistere ondertoon. Over het geheel genomen kiest Chunk! No, Captain Chunk! op Gone Are The Good Days bewust voor een herkenbare sound die aansluit bij hun eerdere succes binnen poppunk en easycore. De geïntegreerde productie, catchy melodieën en levendige songstructuren maken het album een solide comeback voor liefhebbers van het genre. Het schuwt daarbij niet om terug te grijpen op traditionele elementen, maar laat ook zien dat de band met frisse details – zoals saxofonelijnen en verrassende overgangsmomenten – nieuwe accenten durft te leggen. Deze CD is een bewuste ode aan het verleden én een poging om hun sound naar een groter publiek te brengen, wat Gone Are The Good Days een typisch Chunk! No, Captain Chunk! album maakt dat perfect past in de easycoretraditie van het releasejaar 2021.

Fnac

origineel album - Verschenen op 30/07/2021 - bij Universal Music