Fripp & Eno No Pussyfooting (CD)

Fripp & Eno - No Pussyfooting is een baanbrekend album binnen de elektronische en experimentele muziek, ontstaan uit de samenwerKing tussen gitarist Robert Fripp (bekend van King Crimson) en Brian Eno (oorspronkelijk van Roxy Music). Het album wordt algemeen beschouwd als een mijlpaal die zowel het genre ambient als minimalistische muziek beïnvloed heeft, hoewel het zich niet zonder meer laat classificeren als pure ambient. No Pussyfooting verscheen oorspronkelijk op cd en geldt als een cultklassieker vanwege de vernieuwende techniek en het unieke geluid. Het album bestaat uit slechts twee lange composities, die op cd meestal als aparte tracks zijn genummerd. De openingstrack 'The Heavenly Music Corporation' strekt zich uit over ruim twintig minuten en wordt gekenmerkt door een trage opbouw, waarbij Fripp’s elektrische gitaar door middel van een toen revolutionair tape-delaysysteem zo wordt gemanipuleerd dat het geluid constant herhaald en vervormd wordt. Eno vult de kwikzilveren gitaarlijnen aan met elektronische klanklagen en synths, waardoor het resultaat een klanklandschap is dat voortdurend in beweging lijkt te zijn, zowel dromerig als prikkelend. De tweede track, 'Swastika Girls', vervolgt deze lijn met een nog indringendere mix van gitaarfeedback en elektronische texturen. Deze compositie drijft op een continue stroom van geluid, zonder traditionele melodieën of structuur, waardoor het luisterproces meer weg heeft van het ondergaan van een abstract schilderij dan het volgen van een conventioneel muziekstuk. Door het gebruik van 'Frippertronics' – het loopsysteem waarbij gitaarpartijen live op tape worden gezet en teruggespeeld – komt het album tot stand als een proces van voortdurende herhaling en subtiele verandering. No Pussyfooting valt formeel onder het genre experimentele elektronica en kan worden gezien als een van de eerste albums die het terrein van minimalistische en drone-muziek betrad. De vaak scherpe, opzwepende gitaar en het gebrek aan traditionele songstructuren positioneren het echter ook als tegenhanger van de latere, meer kabbelende ambientalbums van Brian Eno. In sommige delen is het album onmiskenbaar intens en vraagt het actief luisteren, waar ambient doorgaans juist achtergrondmuziek is. Dit album wordt geroemd om zijn verbeeldingskracht en heeft blijvende invloed uitgeoefend op latere generaties muzikanten binnen avant-garde, elektronische en gitaarmuziek. Het feit dat Fripp & Eno met minimale middelen — slechts gitaar, synths en een tapesysteem — zo’n gelaagd en meeslepend werk hebben afgeleverd, verklaart de cultstatus van No Pussyfooting tot op vandaag.