Ensemble Dedalus Catherine Lamb: Atmospheres Transparent/Opaque (CD)

Deze opname is een uitstekende introductie tot de kenmerkende klankwereld van Catherine Lamb (1982), die studeerde bij James Tenney en Michael Pisaro, omdat het een recent grootschalig stuk documenteert dat haar compositorische esthetiek belichaamt, Prisma Interius IX (2018), en werd opgenomen onder toezicht van de componist. 'Ik heb geprobeerd om in meer elementaire termen de perceptuele rollen te beschrijven tussen musici die interacties in de harmonische ruimte activeren. Overlays Transparent/Opaque (2013) was een eerste poging om vormen naast fenomenologische helderheden te tonen waarin men vanuit relationele en dus parallaxische punten kan binnengaan, in dit geval via verschuivende overlays. Alsof men individuele kristallen, één voor één, tussen de muzikanten wil plaatsen en ze hun plaats van levendigheid of schaduw wil laten vinden door de hoek waarin ze de vorm zien. In plaats van termen als luid/zacht of voorgrond/achtergrond, zou opaak kunnen duiden op een toon die gevuld, dicht en levendig is, terwijl transparant zou kunnen duiden op een toon die zijn fundamentaliteit verliest en versmelt met de intensiteit van de ondoorzichtigheid; of dat men door het geluid heen kan kijken, waardoor het atmosferisch wordt. De zeven overlappingen zijn voortdurend in beweging, maar de vormen zijn synoptisch, op zichzelf staand en in hun eigen ruimte, als objecten. Prisma Interius IX (2018), daarentegen, zou één groot kristal zijn, geplaatst tussen de muzikanten, draaiend met gefilterd licht. Zodat elke ontvouwing van de tonaliteiten de vorm verlicht die altijd aanwezig is, waardoor een gevoel van voortdurende expansie mogelijk wordt.... Prisma Interius IX is de culminatie van een reeks stukken geschreven tussen eind 2016 tot de zomer van 2018, waarin bepaalde (misschien archaïsche) muzikale rollen worden onderzocht, en hoe ze zich situeren binnen de fenomenologische/perceptuele ruimte waarin mijn werk de afgelopen 14 jaar is gegroeid. Elementaire vragen zijn belangrijk geweest in de serie, zoals hoe is één toon een spil tussen het activeren van een totale harmonische ruimte en het uitbreiden van een contour in de tijd? Er waren vele rode draden in de serie, zoals hoe structurele veranderingen te creëren door verschillende conceptuele verschuivingen van een prisma, de rol van de stem, maar de meest voor de hand liggende was de ontwikkeling van de secundaire regenboog synthesizer, in samenwerking met Bryan Eubanks sinds 2014, genoemd naar de vage schaduw naar de meer briljante primaire visuele. Het instrument filtert de aangrenzende omgeving naar de luisterruimte door letterlijk harmonisch te versmelten met chaotische atmosferische elementen die worden opgevangen door de microfoons buiten. De rol wordt een soort accentuerende continuo of tanpura voor de duidelijker articulerende muzikale activiteit die door het ensemble wordt gespeeld, terwijl het ook een brug probeert te slaan voor de luisteraar naar een oneindige, uitdijende ruimte (in ideale termen).' -Catherine Lamb